همه چیز درباره میوه سیب
ارسال شده توسط safari2021 4 سال پیش

⚠️ گزارش تخلف

درخت سیب با نام علمی (M. pumila) درختی برگریز از خانواده گلسرخیان است که به خاطر میوه شیرین و گوشتی ‌اش شناخته شده ‌است. در سرتاسر د نیا، این درخت برای میوه ‌اش کشت می‌ شود و وسیع‌ ترین گونهٔ رشد کرده از سرده مالوس است. منشأ این درخت آسیای مرکزی است؛ جایی که امروزه هنوز هم گونهٔ وحشی آن یعنی مالوس سیورسی یافت می‌ شود. سیب پس از هزاران سال کشت در آسیا و اروپا، توسط مهاجران اروپایی به آمریکای شمالی برده شد. سیب در برخی فرهنگ ‌ها از اهمیت مذهبی و اساطیری بالایی برخوردار است؛ از جمله فرهنگ اهالی اسکاندیناوی، یونان و مسیحیان اروپایی قدیم. سیب همچنین یکی از سین‌ های اصلی هفت ‌سین است.

درختان سیب حاصل از کاشت دانه بزرگ هستند، اما درختان حاصل از پیوند ریشه (ساقه زیرزمینی) کوچکند. بیش از ۷٬۵۰۰ رقم سیب شناخته شده وجود دارد، و در نتیجه طیف وسیعی از ویژگی‌ های دلخواه به دست می ‌اید. ارقام مختلف برای سلیقه‌ ها و استفاده‌ های مختلف از جمله آشپزی، مصرف خام و تولید شراب پرورش می ‌یابند. درختان سیب معمولاً با پیوند زد ن تکثیر داده می‌ شوند، گرچه سیب ‌های وحشی به سادگی از دانه می ‌رویند. درختان و میوهٔ سیب مستعد تعدادی از آفت ‌های قارچی و باکتریایی قابل کنترل با روش ‌های ارگانیک و غیرارگانیک هستند. در سال ۲۰۱۰، در بخشی از پژوهشی که برای کنترل بیماری و پرورش انتخابی محصول سیب صورت گرفت، ژنوم این میوه رمزگشایی شد.

در سال ۲۰۱۸، حدود ۸۶ میلیون تن سیب در سراسر جهان به عمل آمد؛ که تقریباً ۴۵٪ از این مقدار را چین تولید کرده بود. ایالات متحده با بیش از ۶٪ تولید د نیا دومین تولید کنندهٔ مهم بوده ‌است. ترکیه جایگاه سوم و ایتالیا، هندوستان و لهستان مقام‌ های بعدی را داشته ‌اند. سیب معمولاً به صورت خام مصرف می‌ شود، اما در بسیاری از غذاها (بویژه دسرها) و نوشید نی‌ ها هم استفاده می‌ گردد. در میان عوام آثار مثبت بسیاری به سیب نسبت داده می‌ شود. با این حال پروتئین‌ های متفاوت موجود در سیب دو نوع آلرژی را سبب می‌ شوند.

اطلاعات گیاه‌ شناسی:

سیب درخت برگریزی است که معمولاً ارتفاعش در درخت ‌های کاشته شده از ۱٫۸ تا ۴٫۶ متر و در درخت ‌های خودرو تا ۱۲ متر می ‌رسد. هنگام کشت، اندازه و شکل و تراکم شاخه‌ ها با انتخاب ساقه زیرزمینی و روش برش آن تعیین می‌ شود. برگ ‌ها متناوب به رنگ سبز تیره و شکل تخم مرغی ساده با حاشیه‌ های د ندانه‌ دار بوده و از سطح زیرین اند کی کرک‌ دار هستند.

سیب چهار نوع شاخه دارد: نرک، لامبورد، براندی، سیخک (اسپور). اسپورها شاخه‌ های کوتاهی با طول بین ۳ الی ۷ سانتیمتر بوده و در سال دوم در نوک شاخه جوانه‌ های زایشی تولید می ‌کنند.

شکوفه‌ ها در بهار همزمان با جوانه زد ن برگ تولید می‌ شوند. درخت سیب دارای گل ‌آذین خوشه ‌ای با ۴ تا ۶ گل است. گل‌ های ۳ تا ۴ سانتیمتری (۱٫۲ تا ۱٫۶ اینچ) دارای پنج گلبرگ برنگ سفید و کمی صورتی – که به ‌تدریج رنگ می ‌بازد – هستند. گل مرکزی گل ‌آذین «شاه ‌گل» نامیده می‌ شود، که پیش از بقیه باز شده و می ‌تواند به میوهٔ بزرگتری تبدیل شود.

میوه اواخر تابستان یا پاییز می ‌رسد، انواع مختلف با اندازه‌ های بسیار متفاوتی وجود دارد. هدف پرورش ‌دهندگان تجاری، تولید سیبی به قطر ۷ تا ۸٫۳ سانتیمتر با توجه به اولویت ‌های بازار است. تعدادی از خریداران، به ویژه ژاپنی‌ ها، سیب بزرگ را ترجیح می‌ دهند، در حالیکه سیب ‌هایی با قطر کمتر از ۵٫۷ سانتیمتر ارزش کمی در بازار دارند و معمولاً برای گرفتن آب میوه استفاده می‌ شوند. پوست سیب ‌های رسیده معمولاً قرمز، زرد، سبز، صورتی، یا حنائی است، گرچه گونه‌ های دو یا چند رنگ هم ممکن است یافت شود. پوست میوه هم ممکن است به ‌طور کامل یا قسمتی حنائی، زبر و قهوه ‌ای باشد. پوست بیرونی با لایه محافظی از ترشحات مومی پوشانده شده ‌است. گوشت میوه معمولاً سفید متمایل بزرد کمرنگ است، گرچه گوشت صورتی یا زرد هم شناخته شده ‌است. در حدود ۴۱٪ حجم سیب از هوای بین ‌سلولی تشکیل شده و به همین دلیل بر روی آب شناور می ‌ماند.

نیاکان وحشی مالوس سیورسی:

نیای اصلی و وحشی گونه‌ های اهلی، مالوس سیورسی است که در کوه‌ های آسیای مرکزی، در قزاقستان جنوبی، قرقیزستان، تاجیکستان و سین کیانگ چین به صورت خودرو رشد می ‌کند. برخلاف سیب ‌های اهلی، برگ این درختان در پاییز قرمز می‌ شود. اخیراً از مالوس سیورسی استفاده شده ‌است تا مقاومت سیب در آب و هوای سردتر بالا برده شود. به احتمال زیاد کاشت گونه‌ ها، نخستین بار در طرفین پوشیده از درخت کوه‌ های تیان شان شروع شده و در یک دوره زمانی طولانی پیشرفت کرده و وسیله دومین شارش ژن از دیگر گونه‌ ها را در گرده ‌افشانی آزاد دانه‌ ها فراهم کرد. تبادل مهم با سیب خودروی اروپایی، سیب کرب، موجب شد که سیب ‌های موجود بیشتر به سیب کرب مرتبط باشند تا مالوس سیورسی که از نظر ریختی شبیه آن‌ ها و اجدادشان است. بدون در نظر گرفتن ترکیب اخیر، سیب ‌های موجود صفات موروثی خود را بیشتر از مالوس سیورسی به ارث می ‌برند.

ژنوم:

در سال ۲۰۱۰، گروهی بین ‌المللی از دانشمندان با همکاری ژنومیست ‌های گلکاری و باغبانی دانشگاه ایالتی واشینگتن، ژنوم کامل سیب را با استفاده از سیب زرد رمزگشایی کرد ند. سیب حدود ۵۷٬۰۰۰ ژن دارد که بیشترین تعداد ژن از میان گیاهانی بوده که ژنومشان تاکنون مورد مطالعه قرار گرفته ‌است. ژن‌ های سیب بیشتر از انسان (حدود ۳۰٬۰۰۰ ژن) هستند.

این یافته جدید در مورد ژنوم سیب در شناخت ژن‌ ها و شناسایی ژن‌ های گوناگون مؤثر در مقاومت گیاه در برابر بیماری‌ ها و خشکسالی و دیگر مشخصات دلخواه به دانشمندان کمک خواهد کرد. علاوه بر شناسایی ژن‌ های دارای این مشخصات، شناخت ژن‌ ها به دانشمندان اجازه خواهد داد هنگام پرورش سیب انتخاب ‌های آگاهانه ‌تری داشته باشند. رمزگشایی ژنوم همچنین نشات یافتن سیب ‌های اهلی از مالوس سیورسی را – که مدت طولانی در مجامع علمی مورد بحث بود – اثبات کرد.

تاریخچه:

مرکز تنوع سرده مالوس در ترکیه شرقی است. شاید درخت سیب قدیمی ‌ترین درخت کاشته شده باشد، و میوه‌ هایش از طریق گزینش در طول هزاران سال اصلاح شده ‌اند. یافتن سیب ‌های کوچک در قزاقستان، در سال ۳۲۸ قبل از میلاد را، به اسکندر نسبت داده ‌اند. سیب ‌هایی که او به مقدونیه بازآورد ممکن است جد ساقه‌ های زیرزمینی کوتاه باشند. سیب ‌های زمستانی، که در اواخر پاییز چیده شده و در درجه حرارت بالای انجماد ذخیره می‌ شوند، هزاران سال غذای مهمی در آسیا و اروپا بوده ‌اند.

سیب، در سده هفدهم توسط مهاجران به آمریکای شمالی آورده شد، و نخستین باغ میوهٔ قاره آمریکای شمالی در بوستون توسط کشیش ویلیام بلکستون در سال ۱۶۲۵ کاشته شد. تنها سیب بومی آمریکای شمالی سیب کرب است که زمانی سیب روستایی نامیده می‌ شد. سیب ‌های مختلف که به شکل دانه از اروپا آورده شده بود ند هم در مسیرهای حرکت تاجران بومی آمریکایی کاشته می‌ شد ند، و هم در مزارع استعماری گسترش یافتند. در سال ۱۸۴۵، کاتالوگی از یک محل نگهداری سیب ‌ها در آمریکا، ۳۵۰ نوع متفاوت از «بهترین سیب ‌ها» را تبلیغ می ‌کرد؛ چنین چیزی ازدیاد انواع جدید را در اوایل سده نوزدهم در آمریکای شمالی نشان می‌ دهد. در سده بیستم پروژه‌ های آبیاری در واشینگتن شرقی شروع شد و موجب شد صنعت چند میلیارد دلاری میوه گسترش یابد و محصول اصلی این صنعت سیب بود.

تا سده بیستم، کشاورزان سیب ‌هایشان را در طول زمستان برای استفادهٔ خودشان یا فروش، در زیرزمین‌ های ضد سرما ذخیره می ‌کرد ند. توانایی حمل و نقل پیشرفته سیب ‌های تازه، بوسیلهٔ قطار و از طریق جاده، جایگزین نیاز به ذخیره‌سازی شد. در سده بیست ویکم، ذخیره‌سازی درازمدت محبوبیت یافت، چرا که از امکانات محیط کنترل‌ شده برای تازه نگه داشتن سیب در طول سال استفاده می‌ شد. مکان‌ های با محیط کنترل‌ شده، از رطوبت بالا، اکسیژن کم، و سطح کنترل‌ شدهٔ دی ‌اکسید کربن برای حفظ تازگی میوه بهره می‌ گیرند.

جنبه‌ های فرهنگی: سیب (نماد)

در اساطیر اسکاندیناوی، الهه ایدون آنچنان که در کتاب ادای منثور نوشته شده در سده سیزدهم توسط اسنوری استورلوسون توصیف شده ‌است، نگهدارنده سیب ‌هایی است که به ایزدان جوانی جاودان می ‌بخشد. هیلدا الیس داویدسون، پژوهشگر انگلیسی، سیب را به اعمال مذهبی در پاگانیسم ژرمنی، که بعدها از آن پاگانیسم قبایل اسکاندیناوی به وجود آمد، نسبت می‌ دهد. او به این نکته اشاره می ‌کند که چند سطل سیب در مکان دفنِ کشتی اوزبرگ در نروژ پیدا شد ند، و میوه و مغزدانه‌ ها (در اسکالدزکاپارمال، ای‌ دون، به عنوان کسی توصیف شده ‌است که به مغزدانه تبدیل شد) در گورهای اولیه مردم ژرمن در انگلستان و جاهای دیگر قاره اروپا هم پیدا شد ند، که ممکن است معنایی نمادین داشته باشند، و نیز اینکه در جنوب غرب انگلستان مغزدانه‌ ها هنوز هم به عنوان نماد باروری شناخته می‌ شوند.

داویدسون به توضیح ارتباط میان سیب و ونیر، با ذکر نمونهٔ اهدای یازده «سیب زرین» برای اظهار عشق به گِرُد زیبا توسط اسکرنر پیام ‌آور ایزد بزرگ ونیری، فریر در نوزدهمین و بیستمین بند اشعار کتاب سخنان اسکرنر می ‌پردازد. داویدسون همچنین به ارتباط بیشتر بین باروری و سیب در اساطیر اسکاندیناوی در فصل ۲ از ولسونگا ساگا اشاره می ‌کند؛ هنگامی که پس از اینکه شاه ریرر برای داشتن فرزند بدرگاه اودین دعا می ‌کند، فریگ ایزد بانوی زایش برای او سیبی می ‌فرستد و پیام‌ رسان فریگ (در لباس مبدل یک کلاغ)، در حالیکه پادشاه بر روی گورپشته ‌ای نشسته، سیب را در دامنش می ‌اندازد. همسر ریرر در اثر خورد ن سیب بارداری شش ‌ساله ‌ای را پشت سر می‌ گذارد که نتیجه آن پسرشان ولسونگ است که با عمل سزارین متولد می‌ شود.

همچنین داویدسون به عبارت به گفته ‌اش «عجیبی» اشاره می ‌کند: «سیب ‌های هل‌ هایم» که در یک شعر قرن یازدهمی سرودهٔ توربیورن برونارسونِ اسکالد آورده شده ‌است. او توضیح می‌ دهد عبارت ذکر شده به ‌طور ضمنی اشاره می ‌کند که احتمالاً برونارسون سیب را غذای مردگان در نظر گرفته ‌است. بعلاوه، داویدسون ذکر می ‌کند که گاهی اوقات، الهه ژرمن نهالنیا با سیب ترسیم شده ‌است و مشابه آن در داستان‌ های قدیمی ایرلندی هم وجود دارد. داویدسون عنوان می ‌کند در حالیکه کشت سیب در اروپای شمالی به حداقل زمان امپراتوری روم بازمی‌ گردد و از خاور نزدیک به اروپا آمده ‌است، انواع بومی درختان سیب که در اروپای شمالی رشد می ‌کنند کوچک و ترش بوده ‌اند. داویدسون نتیجه می‌ گیرد که در چهره ایدون «می ‌بایست بازتاب کمی از نمادی قدیمی داشته باشیم: اینکه اوالهه نگهبان میوهٔ زندگی ‌بخش د نیای دیگر بوده ‌است.»

اسطوره‌ شناسی یونانی:

سیب اغلب به عنوان میوه ممنوع و رمزآلود در بسیاری از سنت ‌های مذهبی ظاهر می‌ شود. یکی از مشکلات شناسایی سیب در مذهب، اسطوره، و فولکلور این است که تا اواخر قرن هفدهم واژه «سیب»، جز توت ‌ها، به عنوان واژه عمومی برای تمام میوه‌ ها، از جمله انواع مغزدانه‌ ها مورد استفاده قرار می‌ گرفت. برای مثال، در اساطیر یونانی، هرکول قهرمان یونانی، به عنوان یکی از دوازده خان، مجبور بود به باغ هسپریدس سفر کرده و سیب ‌های زرین را از درخت زندگی وسط آن باغ بچیند.

اریس، الههٔ نفاق، بعد از محرومیت از شرکت در عروسی پلئوس و ثتیس خشمگین شد. او در اقدامی تلافی ‌جویانه، سیب زرینی را که رویش نوشته بود «سیب نفاق»، در مجلس عروسی انداخت تا نصیب زیباترین زن شود. سه الهه هرا، آتنه، و آفرودیته مدعی مالکیت سیب بود ند. پاریس داور شد تا گیرندهٔ سیب، زیباترین زن را انتخاب کند. بعد از پرداخت رشوه از طرف هرا و آتنه، آفرودیت با قول زیباترین زن جهان، هلن همسر منلائوس پادشاه اسپارت، پاریس را وسوسه کرد. او نیز سیب را به آفرودیته داد، که همین به ‌طور غیرمستقیم آغازگر جنگ تروا شد. بنابرای در یونان باستان، سیب پیشکشی برای آفرودیته در نظر گرفته می‌ شد؛ و انداختن سیب به سوی کسی، نماد اظهار عشق به آن فرد، و متقابلاً گرفتن سیب، پذیرفتن عشق را نشان می‌ داد. قطعه ‌ای هجایی منسوب به افلاطون می‌ گوید:

سیبی را برایت می ‌اندازم، اگر مایلی مرا دوست داشته باشی، آن را بردار و دوران دختری ‌ات را با من سهیم شو؛ اما اگر افکارت آن طور که من دعا می ‌کنم نباشد هست، حتی در آن حالت هم آن را بردار، و در نظر بگیر که دوران زیبایی خیلی کوتاه است.

آتالانته نیز، که از اساطیر یونانی است، برای ازدواج شرط کرده بود کسی را به عنوان همسر می ‌پذیرد که در مسابقهٔ دو، از وی پیش افتد، وگرنه او را به هلاکت می ‌رساند. او در تلاش برای طفره رفتن از ازدواج از همهٔ خواستگارانش جلو می ‌افتاد. او همه را بُرد به جز هیپومنس (که با نام ملانیون هم شناخته شده ‌است، نامی که احتمالاً از واژه ملون یونانی، مورد استفاده برای هر دو «سیب» و به ‌طور کلی میوه، مشتق شده ‌است) که او را نه با سرعت زیادش بلکه با نیرنگ بُرد. هیپومنس می‌ دانست که در یک مسابقهٔ عادلانه نمی ‌تواند پیروز شود، بنابراین حواس آتالانته را با سه سیب زرینی که از الههٔ عشق آفرودیته گرفته بود، پرت کرد. او هر سه سیب را با تمام سرعتش به کار گرفت، و سرانجام مسابقه را برده و با آتالانته ازدواج کرد.

میوه ممنوع در بهشت:

گرچه در کتاب سفر پیدایش، میوه ممنوع بهشت مشخص نشده ‌است، اما سنت ‌های مشهور مسیحی آن را سیبی می‌ دانند که حوا، آدم را با آن وسوسه کرد تا در خورد نش با وی سهیم شود. منشأ عدم تشخیص میوهٔ مورد نظر به اشتباه گرفتن واژه لاتین mālum (سیب) و mălum (بدی) در خاورمیانه بر می‌ گردد که هر دو اغلب malum نوشته می‌ شوند. درخت میوه ممنوع در کتاب سفر پیدایش، «درخت شناخت خوب و بد» نامیده شده ‌است؛ و «خوب و بد» به زبان لاتین bonum et malum است.

احتمالاً نقاشان دوره رنسانس هم تحت تأثیر داستان سیب ‌های زرین باغ هسپریدس قرار گرفته ‌اند. در نتیجه، در داستان آدم و حوا، سیب نمادی از دانش، ابدیت، وسوسه، کشاند ن مرد به سوی گناه و خود گناه شد. غضروف تیروئید موجود در حنجرهٔ انسان سیب آدم نامیده شد به خاطر اندیشه ‌ای که معتقد بود سیب مانده در گلوی آدم آن را ایجاد کرده ‌است. سیب به عنوان نماد اغوای جنسی، شاید به روش طعنه ‌امیز، برای اشاره به تمایلات جنسی انسان استفاده شد.

سفرهٔ هفت ‌سین:

هفت ‌سین سفره ‌ای است که ایرانیان هنگام نوروز می‌ چینند و به جز آینه، کتاب آسمانی، تنگ ماهی و تخم‌ مرغ، هفت چیز که با سین شروع می‌ شود بر آن می‌ نهند:سنجد، «سیب»، سبزه، سمنو، سیر، سرکه، سماق.

بعد از سنجد دومین ظرفی که بر روی سفرهٔ هفت ‌سین قرار داده می‌ شود سیب است. سیب نماد سلامتی است. ضرب ‌المثل معروفی می‌ گوید: «کسی که روزانه یک سیب بخورد، به پزشک نیازی نخواهد داشت.» تحقیقات علمی جدید، عقیده دارند که سیب شایستگی این شهرت که با خوردن آن انسان سالم می ‌ماند را دارد. بنابراین در فلسفه نوروز، سیب به انسان یادآوری می ‌کند که به فکر بهداشت و سلامت خود باشد.

ارقام

بیش از ۷٬۵۰۰ رقم شناخته شدهٔ سیب وجود دارد. ارقام سیب، حتی زمانی که از یک ساقه زیرزمینی رشد کرده باشند، از نظر بازده محصول و اندازه نهایی درخت متفاوت هستند. در آب و هوای مناطق معتدل و مناطق نیمه ‌گرمسیری ارقام متفاوتی وجود دارند. «مجموعه ملی میوه» بریتانیا، که مسئولیت آن با وزارت امور محیط زیست محصولات غذایی و روستایی است، مجموعه ‌ای با بیش از ۲٬۰۰۰ نوع درخت سیب در کنت دارد. دانشگاه ریدینگ، که مسئول توسعه مجموعه ملی پایگاه داده‌ های انگلستان است، امکان جستجوی این مجموعه ملی را فراهم می ‌کند. کار دانشگاه ریدینگ بخشی از برنامه مشارکتی اروپایی‌ ها برای منابع ژنتیک گیاهی است که ۳۸ کشور در آن در گروه کاری مالوس/ پایرس شرکت کرده ‌اند.

پایگاه داده‌ های مجموعه ملی میوه بریتانیا اطلاعات غنی از مشخصات و منشأ بسیاری از سیب ‌ها را داراست؛ از جمله نام‌ هایی برای گونه‌ های سیبی که در اصل از دیدگاه ژنتیکی یکی هستند. بیشتر این ارقام برای تازه خوردن پرورش یافته ‌اند (سیب ‌های دسر)، گرچه تعدادی به ‌طور اختصاصی برای پختن (سیب ‌های پختنی) یا تولید شراب کشت می‌ شوند. مزهٔ سیب ‌های شراب ترش ‌تر و گس‌ تر از آن هستند که تازه خورده شوند، اما عطر و مزه ‌ای به شراب می‌ دهند که سیب ‌های دسر توانایی تولیدش را ندارند.

ارقام معروف سیب ‌های تجاری نرم، اما، ترد هستند. دیگر کیفیت ‌های دلخواه در روش ‌های جدید پرورش سیب تجاری، پوست رنگی، نداشتن پوست قهوه ‌ای، سهولت حمل‌ ونقل، توانایی ذخیره شدن طولانی ‌مدت، بازده بالا، مقاوم بودن در برابر بیماری، شکل عمومی سیب، و طعم عالی است. سیب ‌های جدید از سیب ‌های قدیمی شیرین‌ تر هستند، چرا که مزهٔ عمومی سیب ‌ها در طول زمان تغییر کرده ‌است. بیشتر اهالی آمریکای شمالی و اروپایی‌ ها طرفدار مزه شیرین و ملس هستند، اما به د نبال آن‌ ها اقلیت قابل توجهی هم طرفدار سیب ‌های ترش‌ مزه هستند. سیب ‌های خیلی شیرین با اند کی مزهٔ ترش در آسیا و به ویژه شبه‌ قاره هند محبوب هستند.

ارقام قدیمی اغلب شکل عجیب و غریب، پوست قهوه ‌ای رنگ، بافت ‌ها و رنگ ‌های متنوع دارند. به نظر عده ‌ای طعم آن‌ ها از ارقام جدید بهتر است، اما امکان دارد مشکلات دیگری داشته باشند که موجب می‌ گردد از نظر تجاری به خاطر بازده پایین، حساسیت نسبت به بیماری، یا تحمل ضعیف در برابر انبار کردن یا حمل‌ ونقل یا حتی نداشتن اندازهٔ مناسب قابل دوام نباشند. از ارقام قدیمی تنها چند تایی هنوز به میزان وسیعی تولید می‌ شوند، اما بیشتر آن‌ ها توسط باغبان‌ های خانگی یا کشاورزان نگهداری شده و به ‌طور مستقیم به بازارهای محلی فروخته می‌ شوند. ارقام غیرمعمولی محلی زیادی با طعم و ظاهر منحصربفرد وجود دارند؛ در د نیا کارزارهایی برای جلوگیری از انقراض چنین ارقام محلی به راه افتاده ‌اند. در انگلستان، ارقام قدیمی مثل کاکسز اورنج پایپین و اِگرمونت راسِت هنوز اهمیت تجاری دارند، اگرچه با استانداردهای جدید بازده آن‌ ها پایین است و مستعد بیماری هستند.

کشت:

در طبیعت، درخت سیب به سادگی از دانه رشد می ‌کند. همانند اغلب میوه‌ های پایا، سیب به ‌طور عادی به روش غیر جنسی و قلمه زد ن تکثیر می‌ شود. «دگرماننده بودن» زیاد نهال‌ های سیب موجب می‌ شود که به جای ارث بردن DNA از والدین و تولید سیبی جدید با همان مشخصات والدین، نهال‌ های درخت جدید می ‌توانند تفاوت قابل‌ ملاحظه ‌ای با آن‌ ها داشته باشند. تنوع کروموزومی سه دسته ‌ای در هنگام تولید مثل مانع دیگری ایجاد می ‌کند، چرا که در تقسیم سلولی به ‌طور مساوی تقسیم نمی‌ شوند و حاصل آن جدایی نامساوی کروموزوم‌ های آنوپولوئیدی (aneuploids) است. حتی در حالت ‌های نادری که یک گیاه با کروموزومی سه دسته ‌ای بتواند دانه تولید کند (برای نمونه درخت سیب)، نهال‌ های به وجود آمده به ندرت باقی می ‌مانند.

چون سیب از طریق دانه به خوبی تولید مثل نمی ‌کند، برای تولید درخت ‌های جدید سیب عموماً از روش قلمه زدن استفاده می ‌کنند. می ‌توان ساقه زیرزمینی را که برای پایه قلمه مورد استفاده قرار می‌ گیرد طوری انتخاب کرد که درختانی با سیب ‌هایی در اندازه‌ های متفاوت تولید کرد و نیز در مقاومتشان در برابر زمستان، حشرات، و بیماری، و نیز وابستگی به خاک مشخص تغییر پدید آورد. از ساقه‌ های زیرزمینی کوتاه می ‌توان برای تولید آن دسته از درختان سیب خیلی کوچکی (کمتر از سه متر ارتفاع در هنگام بلوغ) استفاده کرد که در چرخهٔ زندگی‌ شان زودتر از درختانی با اندازه کامل میوه می‌ دهند. استفاده از ساقه‌ های زیرزمینی کوتاه به ۳۰۰ سال پیش از میلاد، به ایران و منطقه آناتولی برمی‌ گردد. اسکندر نمونه‌ هایی از ساقه‌ های زیرزمینی کوتاه به لیسه ارسطو فرستاد. استفاده از ساقه‌ های زیرزمینی کوتاه در سده پانزدهم در جهان رواج یافت و بعدها چرخه‌ هایی از محبوبیت و کاهش آن داشت. بیشتر ساقه‌ های زیرزمینی که امروزه برای کنترل اندازهٔ سیب ‌ها استفاده می‌ شوند در آغاز سده ۱۹۰۰ در انگلستان گسترش یافتند. مؤسسه پژوهشی باغبانی و کشاورزی واقع در کنت انگلستان پژوهش ‌های وسیعی را در زمینهٔ ساقه‌ های زیرزمینی رهبری کرد، و امروزه برای نشان دادن منشأ ساقه‌ های زیرزمینی این مؤسسه به آن‌ ها پسوند «M» داده می‌ شود. ساقه‌ های زیرزمینی دارای پسوند «MM» نوع متفاوتی از ساقه‌ های زیرزمینی را نشان می‌ دهند که بعدها در این مؤسسه با سیب جاسوس شمالی از منطقه مرتون لندن پیوند زده شدند.

بیشتر ارقام جدید سیب به صورت نهال، یا به صورت اتفاقی به وجود می ‌ایند یا آگاهانه برای بدست آوردن خصوصیات مشخصی با ارقام دیگر پیوند زده می‌ شوند. واژگانی همانند «سیدلینگ»، «پایپین»، و «کرنل» در نام تعدادی از ارقام سیب مشخص می ‌کند که آن‌ ها از نهال منشأ گرفته ‌اند. سیب می ‌تواند یک جوانه غیرعادی (جهش و تغییر ناگهانی تنها در یک شاخه) تشکیل دهد. تعدادی از جوانه‌ های غیرعادی را برای کم کردن کشش درخت والد از بین می ‌برند. آن‌ هایی که تفاوت عمده ‌ای با درخت والد داشته باشند به عنوان رقم جدید تلقی می‌ شوند.

از دهه ۱۹۳۰، ایستگاه پژوهش ‌های برتر دانشگاه مینه ‌سوتا سیب ‌های مهمی را که در سرتاسر مینه‌ سوتا و ویسکانسین با اهداف تجاری و هم توسط باغداران محلی به ‌طور وسیعی کشت می‌ شوند و رشد ثابتی داشته ‌اند معرفی کرد. ارقام «هارالسون» (درخت سیبی که به ‌طور گسترده در مینه‌ سوتا کشت می‌ شود)، «ولثی»، «هانی گولد» و «هانی کریسپ» مهمترین ارقام معرفی شده بودند.

گرده افشانی درختان میوه:

درختان سیب قادر به خود گرده ‌افشانی نیستند، برای تولید میوه باید گرده ‌افشانی مصنوعی انجام پذیرد. پرورش ‌دهندگان سیب اغلب در هر فصل در طول گل دادن، از گرده ‌افشان‌ ها برای انتقال گرده استفاده می ‌کنند. استفاده از زنبورهای عسل برای گرده ‌افشانی بسیار رایج است. ملکه‌ های خرزنبور گاهی در باغها حاضر هستند، اما معمولاً تعدادشان برای گرده ‌افشانی قابل ‌توجه کافی نیست.

چیدن میوه و هرس درخت میوه:

ارقام سیب، حتی زمانی که از یک ساقه زیرزمینی رشد کرده باشند، در محصول و اندازه نهایی درخت با هم تفاوت دارند. بعضی ارقام، اگر هرس نشوند، ضمن رشد بسیار زیاد محصول فراوانی می‌ دهند که برداشت آن‌ ها را بسیار دشوار می ‌کند. بستگی به تراکم درخت (تعداد درختان کشت ‌شده در واحد سطح)، درختان بالغ معمولاً هر سال ۴۰ الی ۲۰۰ کیلوگرم سیب می‌ دهند. گرچه در سال‌ های کمبود میوه میزان محصول به نزدیک صفر هم می ‌رسد. برای چیدن سیب از نردبان‌ های سه‌ پایه که طوری طراحی شده ‌اند که بین شاخه‌ ها ثابت شوند، استفاده می‌ شود. درختان قلمه‌ شده از ساقه‌ های زیرزمینی کوتاه، هر سال ۱۰ الی ۸۰ کیلوگرم محصول می‌ دهند.

سیب بسته به نوع آن در زمان‌ های متفاوتی از سال می ‌رسد. ارقام گالا، طلایی عالی، مکینتاش، ترانسپرنت، پرایمت، بژ شیرین و داچس در تابستان؛ فوجی، جوونا طلایی، زرد، سرخ، چننگو، گراون اشتاین، ولثی، اسنو، و بلنهایم در پاییز؛ و واینسپ، سیب سبز گرنی اسمیت، کینگ، واگنر، سوایزی، گرینینگ و تولمن سویت در زمستان می ‌رسند.

انبار کردن:

از نظر تجاری، می ‌توان سیب را ماه‌ ها در اتاق‌ هایی با اتمسفر کنترل‌ شده نگهداری کرد و رسیدن تحریک شده توسط اتیلن را به تعویق انداخت. سیب معمولاً در اتاق‌ هایی که کربن دی ‌اکسید بیشتری جمع شده و تصفیه هوا بهتر صورت می‌ گیرد ذخیره می‌ شود. این مانع از افزایش زیاد اتیلن شده و از رسیدن سریع میوه جلوگیری می ‌کند. بعد از خروج از انبار، عمل رسیدن میوه ادامه می ‌یابد.

تقریباً بیشتر ارقام سیب در صورت نگهداری در سردترین بخش یخچال (برای نمونه، زیر ۵ درجه سانتیگراد) برای ۲ هفته سالم می ‌مانند. بعضی از انواع سیب از جمله سیب سبز گرنی اسمیت و فوجی را می ‌توان بیش از یک سال نیز، بدون دیدن صدمه اساسی، نگه‌ داری کرد.

آفات و بیماری‌ ها:

درختان سیب مستعد تعدادی آفت حشره، بیماری‌ های قارچی و باکتریایی هستند. تعدادی از باغ‌ های تجاری برنامه استفاده از اسپری‌ های شیمیایی را برای بدست آوردن میوهٔ با کیفیت، سلامتی درخت و محصول زیاد دنبال می ‌کنند. تمایل دیگر در مدیریت باغ‌ ها استفاده از روش ‌های کشاورزی ارگانیک است. این روش استفاده از آفت‌ کش ‌ها را ممنوع می ‌کند، گرچه تعدادی از آفت ‌کش ‌های قدیمی مجاز هستند. برای نمونه، روش ‌های کشاورزی ارگانیک شامل معرفی شکارچی طبیعی برای کاهش یک آفت ویژه می‌ شوند.رشتهٔ وسیعی از آفت ‌ها و بیماری‌ ها می ‌توانند روی گیاه تأثیر بگذارند، سه مورد از رایج ‌ترین بیماری‌ ها/آفت ‌ها عبارتند از: سفیدک، شته، لکه سیاه سیب.

• سفیدک: علائم سفیدک سطحی معمولاً در فصل بهار به صورت لکه‌ های خاکستری روشن روی برگ ‌ها، جوانه‌ ها و گل‌ ها ظاهر می‌ شود. گل‌ ها به رنگ زرد کرمی درآمده و به خوبی رشد نمی ‌کنند. این بیماری می ‌تواند به روشی که دور از روش درمانی بوتریتیس است، معالجه شود؛ کاهش موقعیت ‌های ایجاد کنندهٔ بیماری و سوزاند ن گیاهان آلوده نخستین گام روش ‌های پیشنهادی برای درمان هستند.

• شته: پنج گونه از انواع شته در سیب یافت می‌ شوند. شته دانه سیب، شته سیب خوشبو، شته سیب، شته اسپیرا، شته سیب کرک‌ دار. انواع شته از روی رنگشان، از روی ایامی از سال که زنده هستند و تفاوت ‌های شاخک‌هایشان – که جفتی کوچک برآمده از پشت شته هستند شناسایی می‌ شوند. شته‌ ها از شاخ و برگ درختان تغذیه می ‌کنند، آن‌ ها از قسمت ‌های سوزن ‌مانند دهانشان برای مکیدن آب ‌میوه استفاده می ‌کنند. گونه‌ های خاص در صورت زیاد بودن تعدادشان رشد و قوت درخت را کاهش می‌ دهند..

• لکه سیاه سیب: لکه سیاه سیب موجب تشکیل لکه قهوه ‌ای زیتونی با بافت مخملی روی برگ ‌ها می‌ شود که بعدها به رنگ قهوه ‌ای و بافت چوب ‌پنبه ‌ای شکل درمی ‌اید. بیماری با تشکیل لکه‌ های قهوه ‌ای مشابه با بافت مخملی یا چوب ‌پنبه ‌ای روی میوه هم تأثیر می‌ گذارد. لکه سیاه سیب با گسترش در سراسر قارچ‌ هایی که روی برگ ‌های پیر درخت سیب در روی زمین تشکیل می‌ شوند و در طول آب ‌وهوای گرم بهار روی رشد سال جدید تأثیر می‌ گذارد.

ار میان جدی ‌ترین بیماری‌ ها آتشک، یک بیماری باکتریایی، زنگ ژیمنوس پرانگیوم، و لکه سیاه، دو بیماری قارچی هستند. کرم سیب و مگس سیب دو آفت دیگر هستند که روی درختان سیب تأثیر می‌ گذارند. درختان جوان سیب مستعد آفت ‌های پستانداری چون موش و آهو هم هستند، که از پوست نرم درخت به ویژه در زمستان تغذیه می ‌کنند.

ارزش خوراکی:

بر اساس گفته وزارت کشاورزی ایالات متحده، یک سیب معمولی ۲۴۲ گرم وزن و ۱۲۶ کالری انرژی دارد که شامل مقدار قابل توجهی فیبر غذایی، مقدار متوسطی از ویتامین ث، از طرف دیگر میزان کمی مواد غذایی ضروری است. جدول زیر دربردارنده اطلاعات غذایی این میوه است.

سیب (با پوست): مواد مغذی در هر ۱۰۰ گرم (۳٫۵ اونس)، انرژی ۲۱۸ کیلوژول (۵۲ کیلوکالری)، کربوهیدرات ‌ها ۱۳٫۸۱ گرم، قندها ۱۰٫۳۹ گرم، فیبر ۲٫۴ گرم، چربی ۰٫۱۷ گرم، پروتئین ۰٫۲۶ گرم، آب ۸۵٫۵۶ گرم، ویتامین آی معادل ۳ میکروگرم (۰٪) ، ویتامین ب۱ (تیامین) ۰٫۰۱۷ میلی‌ گرم (۱٪)، ویتامین ب۲ (ریبوفلاوین) ۰٫۰۲۶ میلی‌ گرم (۲٪)، ویتامین ب۳ (نیاسین) ۰٫۰۹۱ میلی‌ گرم (۱٪)، پانتوتنیک اسید (ویتامین ب۵) ۰٫۰۶۱ میلی‌ گرم (۱٪)، ویتامین ب۶ ۰٫۰۴۱ میلی‌ گرم (۳٪)، اسید فولیک (ویتامین ب۹) ۳ میکروگرم (۱٪)، ویتامین C ۴٫۶ میلی‌ گرم (۸٪)، کلسیم ۶ میلی‌ گرم ((۱٪)، آهن ۰٫۱۲ میلی‌ گرم (۱٪)، منیزیم ۵ میلی‌ گرم (۱٪)، فسفر ۱۱ میلی‌ گرم (۲٪)، پتاسیم ۱۰۷ میلی‌ گرم(۲٪)، روی ۰٫۰۴ میلی‌ گرم (۰٪)

سیب اغلب به صورت خام خورده می‌ شود. تمام سیب از جمله پوست آن برای مصرف انسان مناسب هستند، به جز دانه‌ ها که ممکن است روی بعضی از افراد تأثیر داشته باشد. هسته‌ ها اغلب خورده نشده و دور انداخته می‌ شوند. انواعی از سیب که برای مصرف خام پرورش داده می‌ شوند سیب دسر یا سیب مجلسی نامیده می‌ شوند.

می ‌توان از سیب آب ‌میوه گرفته یا از آن کمپوت درست کرد. برای گرفتن آب سیب آن‌ ها را له کرده یا فشار می‌ دهند، و ممکن است از صافی رد کنند یا رد نکنند (که در آمریکای شمالی شراب سیب نامیده می‌ شود)، آب سیب را می‌ شود برای ساختن شراب سیب (که در آمریکای شمالی به آن شراب سخت گفته می‌ شود) سایدرکین یا سرکه تخمیر کرد. گرچه از تقطیر سیب می ‌توان مشروبات الکلی مختلف تولید کرد.

سیب از اجزای اصلی و مهم بسیاری از دسرها مثل: پای سیب، کیک سیب و … است. سیب را اغلب پخته یا در خورش می ‌ریزند. سیب را می ‌توان خشک کرد یا با قرار دادن در درون آب، الکل یا مایعات دیگر برای استفاده در آینده نگه داشت. هنگام پخته شدن، انواعی از سیب به سادگی پوره ‌ای را تشکیل می‌ دهند که به آن پوره سیب گفته می‌ شود. در غذاهای گوشتی هم از سیب استفاده می‌ شود.

در انگلستان، آب نبات سیب یک شیرینی سنتی است که با قرار دادن سیب در تافی داغ به ‌طوری ‌که کل آن از تافی پوشیده شود و سپس سرد کردن آن درست می‌ شود. خوراک مشابه در ایالات متحده آب ‌نبات سیب (که در آب شکر غلیظ قرار داده می‌ شود) و کارامل سیب است که با کارامل سرد پوشیده شده ‌است.

یهودیان در شروع سال نوی یهودی به عنوان نماد سال نویی خوب و شیرین، سیب را در عسل زده و می ‌خورند.

رنگ سیب ‌های خرد شده به خاطر قرار گرفتن در معرض هوا قهوه ‌ای می‌ شود چون مواد فنلیک به دلیل ترکیب با اکسیژن به ملانین تبدیل می‌ شوند. ارقام مختلف در گرایش به قهوه ‌ای رنگ شد ن تفاوت دارند.