اپیدمی آنفولانزای اسپانیایی در سال 1918، با مبتلا کردن یک سوم جمعیت جهان، مرگبارترین دورهی آنفولانزایی است که ما تاکنون می شناسیم.
دکتر مارک شلیس، یک متخصص بیماری های عفونی اطفال در دانشگاه مینه سوتا می گوید: «سویهی ویروس بوجود آورندهی پاندمی آنفولانزا در سال 1918، برای اکثر افراد زیر 40 یا 50 سال جدید بوده و با آنفولانزای معمول نیز تفاوت داشت؛ همین موضوع نرخ بالای مرگ و میر ناشی از این ویروس را توجیه می نماید».
در آن دوران، دانشمندان ویروس های بیماری زا را نمی شناختند و ما هیچ واکسن، داروی ضد ویروسی و یا هیچ آنتی بیوتیکی برای پیشگیری یا درمان آنفولانزا و عفونت های ثانویهی باکتریایی ناشی از آن را در اختیار نداشتیم.
طبق گفته های جانسون، زندگی نیز در آن دوران بسیار متفاوت بود؛ جهان در میانهی جنگ قرار داشت و سربازان نیز ویروس را با خود به سراسر جهان حمل می کردند. مردم در شرایط پر ازدحام زندگی کرده و بهداشت آنها نیز در سطح بسیار پایینی قرار داشت. همهی این عوامل به پیدایش و گسترش بیماری کمک می کردند.
علائم اصلی بیماری: تب، تهوع، بدن درد، اسهال
اولین مورد شناسایی شده: مارس 1918
تعداد موارد جهانی مبتلایان: 500 میلیون مورد
تعداد موارد جهانی جانباختگان: بیش از 50 میلیون نفر (675 هزار نفر در ایالات متحده)؛ نرخ مرگ و میر معادل 2 درصد.
نحوهی انتقال: از طریق قطرات تنفسی
افرادی که بیشتر مبتلا می شوند: افراد بیمار و خارج از محدودهی سنی 20 تا 40 سال
واکسن های موجود: ناموجود
پایان پاندمی: تابستان 1919؛ بیشتر به دلیل مرگ و میر و ارتقای سطح ایمنی
نظرات (1)
به یوزبیت؛ خانه محتوا خوش آمدید
یوزبیت، به نویسندگان مستقل این امکان را میدهد که رایگان تولید محتوا کنند و با کمک هوش مصنوعی، محتوای خود را به صورت مؤثر به مخاطبان نمایش دهند.
سایر مقالات نویسنده
جدیدترین مقالات
درباره ما . راهنما . اطلاعیهها . آپدیتها . قوانین . ارتباط با ما
کلیه حقوق این سایت برای یوزبیت محفوظ میباشد.
لایک
پاسخ دادن