کارلی احساس می‌کرد زندگی او را از پای درآورده است. او کارآفرین نوپایی بود که به حرفه‌اش علاقه‌مند بود و واقعا به کاری که انجام می‌داد، اعتقاد داشت؛ اما ترس اغلب همه توان او را می‌گرفت.
او فکر می‌کرد اگر شکست بخورد، چه خواهد شد؟ اگر هیچ کس از او خرید نکند، چه؟ اگر به اندازه کافی پول درنیاورد و نتواند قبض‌های ماهیانه را بپردازد، چه اتفاقی می‌افتد؟ گرچه می‌دانست غصه‌خوردن فایده‌ای ندارد، اما نمی‌توانست خودش را کنترل کند.
آن‌وقت بود که دست به دعا برداشت: «یک روز آن‌قدر استرس گرفته بودم که نمی‌‌دانستم باید چه کار کنم. می‌دانستم به‌خاطر هر چه که دارم، باید شاکر باشم، اما چنین احساسی نداشتم؛ پس تصمیم گرفتم دعا کنم. یادم می‌آید که بعد از دعا چقدر آرام‌تر شدم و به خودم یادآوری کردم که چرا این کار را انجام می‌دهم و چقدر در گذشته موفق بوده‌ام. انگار کسی داشت به من قوت قلب می‌داد و واقعا اعتقاد پیدا کرده بودم. اکنون هر صبح روزم را با دعا‌کردن شروع می‌کنم.»
برای کارلی و بسیاری دیگر، دعا نقش مهمی در سلامت عمومی‌شان ایفا می‌کند. دعا می‌تواند روی همه چیز، از استرسی که داریم گرفته تا ارتباطی که با دیگران داریم، تاثیر بگذارد.
دعا می‌تواند مواد شیمیایی مثبت مغز مانند دوپامین و سروتونین را افزایش دهد و منجر به بهبود کنترل فردی ما شود. دعا حتی می‌تواند به افزایش طول عمر ما کمک کند. اما نوع دعا درست مانند شیوه‌ای که برای دعا‌کردن انتخاب می‌کنیم هم مهم است.
گفته می‌شود بیش‌از ۷۵درصد مردم آمریکا دعا می‌کنند و ۵۵درصد از آن‌ها هر روز این کار را انجام می‌دهند و بسیاری نیز مراقبه انجام می‌دهند که همان تاثیر دعا را دارد. مردم به دلایل گوناگون دعا می‌کنند، اما نتیجه کلی یکسان است.
دعا‌کردن شما را شادتر و آرام‌تر می‌کند و بهتر برای مقابله با مشکلات زندگی آماده می‌شوید. کمتر کسی هست که ادعا کند دعا به تنهایی می‌تواند تمام مشکلات را حل کند یا همه دعاها مستجاب می‌شوند، اما نکته این نیست.
به گفته کارشناسان، خود عمل دعا‌کردن است که به ما کمک می‌کند که پاداش هدف خود برای سلامتی‌مان، یعنی شادی را بگیریم. ساده‌تر بگویم، لزوما مهم نیست چه اعتقاداتی دارید، مهم دعا کردن است. وقتی دعا می‌کنیم، مکانیسم‌های بیولوژیک و روانی ما به کار می‌افتند.
شاخه کاملا جدیدی از علم به درک این مسئله می‌پردازد که وقتی به تمرین یا تجربه‌ای مذهبی مشغول هستیم، چه اتفاقی در مغز می‌افتد. وقتی فرد با دعا‌کردن احساس عشق و محبت را از خود ساطع می‌کند، در بدن دو هورمون سروتونین و دوپامین ترشح می‌شوند که هر دوی آن‌ها در چگونگی احساسات ما نقش ایفا می‌کنند.
سروتونین بر روی روحیه تاثیر مستقیم می‌گذارد و کمبود آن منجر‌به افسردگی می‌شود. دوپامین نیز با حس پاداش و انگیزه همراه است. بر اساس مطالعات، افراد با دعا و مراقبه‌کردن، تغییرات سودمندی را در میزان دوپامین و سروتونین تجربه می‌کنند.
این تغییرات موقتی نیستند و منجر‌به بهبودهای طولانی‌مدت می‌شوند. مراقبه نیز تغییرات دائمی در سیستم پاداش مغز ایجاد می‌کند. دعا‌کردن همچنین موجب تقویت شادی می‌شود؛ مخصوصا زمانی که شادی را داشتن معنا و پیوند با زندگی تعریف کنیم.
با هدف و معنا زندگی‌کردن به بروز احساسات مثبت کمک می‌کند و دعا‌کردن به درگاه یک قدرت والاتر بر پایه این اعتقاد است که چیزی بالاتر از زندگی ما و تمام استرس‌های روزمره‌مان وجود دارد. وقتی دعا می‌کنیم، روی تصویر بزرگ‌تری از آنچه اهمیت دارد، متمرکز می‌شویم.
در هنگام دعا یک واکنش فیزیولوژیک در خلاف جهت استرس برانگیخته می‌شود، چون با دعا‌کردن از طریق تکرار کلمات، اصوات یا عبارت‌ها، زنجیره افکار روزمره را قطع می‌کنیم. دعا بر ابعاد گوناگون زندگی ما تاثیر می‌گذارد که همه آن‌ها به بروز احساسات مثبت در ما کمک می‌کنند.
دعا کمک می‌کند با منبع بی‌قید‌و‌شرطی از عشق پیوند برقرار کنیم و درماندگی‌های عاطفی خویش را کاهش دهیم. دعا به‌عنوان یک مکانیسم سازگاری سالم عمل می‌کند و موجب تقویت حس خویشتن‌شناسی می‌شود و شادی هم روابط را تقویت کرده و مشوق رفتارهای مثبت می‌شود.
محققان می‌گویند شش بُعد کلیدی را که با دعا‌کردن تقویت می‌شوند، کشف کرده‌اند:
1- ارتباط و پیوند
پیوند یکی از قدرتمندترین عوامل کمک‌کننده به بروز شادمانی است. ما موجوداتی اجتماعی هستیم. دعا‌کردن به درگاه خداوندی که بسیار مراقب ماست، مانند گفت‌وگو‌کردن با وجودی است که بی‌قید‌و‌شرط به شخص دعاکننده عشق می‌ورزد.
دعا یک تقابل پرورش‌دهنده با کسی است که شما را به‌خاطر آنچه هستید، با تمام عیب و نقص‌هایتان عزیز می‌دارد و حتی اگر کسی در زندگی ناامیدتان کند، آن نیروی والا همواره حضور دارد و به شما عشق می‌ورزد.
اساسا دعا بر پایه این اعتقاد است که خداوند به شما علاقه‌مند است و اهمیت می‌دهد. اگر این را باور داشته باشید، دعا تاثیر روحی بزرگی بر شما خواهد داشت، چون نشان می‌دهد که شما تنها نیستید.
دعا درست مانند هر رابطه نزدیک و صمیمانه‌ای که به شما حمایت اجتماعی می‌دهد، ارتباط مثبتی بین شما و خداوند برقرار می‌کند. تحقیقات نشان می‌دهند وقتی افراد ارتباط گرم و امنی با خدا دارند، دعا نتایج روانی مثبتی برای سلامتی آن‌ها به همراه خواهد داشت؛ اما اگر این رابطه سرد یا فاصله‌دار باشد، دعا نتیجه منفی دارد.
دعا‌کردن به درگاه خداوندی را تصور کنید که دوستتان دارد و به شما عشق می‌ورزد، نه خدایی که گمان می‌کنید با شما ارتباطی ندارد، از شما دور بوده یا حتی از دست شما ناامید و خشمگین است. تاثیر روانی این دو طرز فکر یکسان نخواهد بود.
2- افسردگی کمتر
تحقیقات نشان می‌دهند ارتباط با یک نیروی والاتر می‌تواند به درمان افسردگی کمک کند. دعا‌کردن می‌تواند به کاهش احساس درماندگی که اغلب با افسردگی همراه است، کمک کند.
برخی نواحی خاص در مغز نیز تحت‌تاثیر دعا قرار می‌گیرند. کسانی که مرتبا دعا می‌کنند یا مراقبه انجام می‌دهند، قشر مغزی ضخیم‌تری دارند و این ضخامت از فرد در مقابل افسردگی و دیگر اختلالات روانی محافظت می‌کند.
حس مشترکی که به شیوع افسردگی کمک می‌کند، درماندگی است. ما اغلب نمی‌توانیم مشکلات خود را کنترل کنیم و سازگاری احساسی، یعنی تغییر واکنش احساسی نسبت به مشکلات، می‌تواند کمک‌کننده باشد.
استفاده از دعا به‌عنوان مکانیسم سازگاری می‌تواند به کاهش احساس درماندگی و افزایش قدرت فرد کمک کند؛ به همین علت دعا برای کارلی کارساز بود.
3- استرس کمتر
خود عمل دعا‌کردن به‌تنهایی می‌تواند غصه و اضطراب را کاهش دهد. کسی که استرس کمتری دارد، کورتیزول، هورمون استرسی که واکنش جنگ و گریز را برمی‌انگیزد، کمتری نیز خواهد داشت.
مطالعات نشان می‌دهند کورتیزول هنگام مراقبه کاهش می‌یابد و دعا نیز همین تاثیر را دارد. دعای مستمر مانند تسبیح‌گفتن زنجیره فکری روزمره را می‌شکند و واکنش آرامش را برمی‌انگیزد که با تاثیر مضر استرس مقابله می‌کند.
4- بخشش بیشتر
دعا‌کردن برای دیگران میل به بخشیدن آن‌ها را زیاد می‌کند. دعا‌کردن علاوه‌بر تقویت توانایی بخشش دیگران، تاثیر مثبت طولانی‌مدتی نیز روی روابط شما می‌گذارد.
مثلا وقتی برای همسرتان دعا می‌کنید، احساس رضایت و گذشت در زندگی بیشتر می‌شود و مشکلی با اولویت‌دادن به نیازهای همسرتان نخواهید داشت.
5- خشم کمتر
دعا‌کردن به افراد کمک می‌کند کمتر خشمگین باشند و کمتر واکنش پرخاشگرانه‌ای را نسبت به دیگران نشان دهند. دعا‌کردن برای یک غریبه یا دوستی که شما را عصبانی کرده، به‌جای فکر‌کردن به او، کمک می‌کند کمتر به او پرخاش کنید. این تحقیق سه بخش بود:
در اولین تجربه دریافتند کسانی که به‌جای فکر‌کردن به یک غریبه، برای او دعا می‌کنند، احساس خشم کمتری نسبت به او دارند. در تجربه دوم، شرکت‌کنندگان برای کسی که آن‌ها را عصبانی کرده، دعا کردند و خشم آن‌ها کمتر از کسانی بود که به طرف مقابل تنها فکر کرده بودند و در تجربه سوم، کسانی که برای دوست خود دعا کردند، هنگام ارزیابی آن موقعیت خشم کمتری داشتند.
6- کنترل فردی بهتر
تحقیقات نشان می‌دهند دعا‌کردن می‌تواند بر رفتار ما، مخصوصا کنترل خودمان، تاثیر بگذارد. شرکت‌کنندگانی که اندکی قبل از سرکوب احساسات خود دعا کرده بودند، بهتر توانستند با استرس خود کنار بیایند.
در مقابل آن‌هایی که دعا نکرده بودند. حتی آماده‌کردن خودتان با کلام دینی می‌تواند کنترل فردی شما را تقویت کند. تحقیقات نشان می‌دهند تقویت کنترل فردی تنها در کسانی که دعا را راه ارتباطی با خداوند می‌دانستند، اتفاق می‌افتاد.
در پایان
دعا همراه با مراقبه، با تاکید روی یک کلمه یا عبارت، تاثیر مثبتی بر سلامتی شما دارد. اگر دعا و مراقبه بخشی از اعمال روزانه شماست، آن را ادامه دهید. چه با دعا و چه با مراقبه، ارتباط با افکارتان در سطوح عمیق‌تر، فواید بی‌شماری دارد.
فقط مطمئن شوید که دعا‌کردنتان بر پایه تجربه‌های مثبت و با روش مناسب خودتان باشد و به‌جای تمرکز روی نتایج مثبت، روی لذت‌بردن از دعا تمرکز کنید؛ احساسات مثبت متعاقب آن خواهند آمد.
#موفقیت
#دعا
نظرات
به یوزبیت؛ خانه محتوا خوش آمدید
یوزبیت، به نویسندگان مستقل این امکان را می‌دهد که به طور مستقیم برای مخاطبان خود تولید محتوا کنند و از طریق الگوریتم‌های پلتفرم یوزبیت به درآمد برسند.
درباره ما . راهنما . اطلاعیه‌ها . اپلیکیشن . قوانین . مجوزها . ارتباط با ما
کلیه حقوق این سایت برای شرکت برخط سازان اطلاعات یوز محفوظ می‌باشد.