تاریخچۀ موشک ‌های ایرانی
ارسال شده توسط safari2021 4 سال پیش

⚠️ گزارش تخلف

برنامه موشکی ایران، پیش از انقلاب شروع شد. آمریکایی‌ ها به محمدرضا پهلوی گفته بودند به‌ جز سلاح اتمی می ‌تواند هر سلاحی از آمریکا بخرد. اواخر دهه ۴۰ و اوایل دهه ۵۰ قرارداد‌های میلیارد دلاری برای خرید انواع تجهیزات اجرا می ‌شد تا اینکه یک روز معلوم شد آمریکا موشک زمین به زمین «لانس» را به ایران نمی ‌فروشد؛ موشکی ۶ متری با برد ۱۲۰ کیلومتر. چنین موشکی در آن زمان پیشرفته و خطرناک محسوب می ‌شد. بعد آشکار شد حتی راکت ‌هایی را که بردشان به ۶۰ کیلومتر می رسید هم به ایران نمی ‌فروشند. به همین دلیل محمدرضا پهلوی رفت سراغ رژیم صهیونیستی و پروژه شکوفه آغاز شد برای تولید موشک ‌های دوربرد. پروژه‌ ای که به نتیجه نرسید و البته بعد‌ها حقیقت ماجرا روشن شد؛ پروژه شکوفه حاشیه‌ های پررنگ ‌تر از متن داشت.

تکنولوژی از رده خارج!

پروژه شکوفه که هدفش افزایش برد موشک ‌های ضد کشتی گابریل تا ۱۵۰ یا ۲۰۰ کیلومتر بود سال ۵۶ کلید خورد و سال ۵۷ برچیده شد. کارشناسان نظامی رژیم صهیونیستی نقشه‌ ها را هم با خود بردند تا ایران در آغاز جنگ تحمیلی عملاً نه توان موشکی داشته باشد نه دانش کافی برای ساخت حتی یک نوع موشک. بعد‌ها نیز معلوم شد این پروژه یک کلاه‌ برداری بزرگ مالی از ایران بوده است. طبق اسناد معتبر و بر اساس گفتگو با یک مقام عالی ‌رتبه وزارت دفاع رژیم صهیونیستی، ایران در جریان این پروژه برخلاف تصور مقامات عالی ایران فقط به تکنولوژی از رده خارج دست می ‌یافت، اما رژیم صهیونیستی از سرمایه‌ گذاری یک میلیارد دلاری ایران، پنهانی برای ساخت نسل جدید سلاح ‌های اختصاصی خود بهره می ‌برد.

روز‌هایی که موشک می‌بارید!

شهریور ۵۹ که جنگ تحمیلی آغاز شد دست ایران خالی بود؛ برنامه ‌ای برای تولید موشک نداشتیم. اغلب کشور‌ها نیز ایران را تحریم نظامی کردند، ولی به عراق هرچقدر خواستند سلاح فروختند. از سوی دیگر، چون دانش موشکی با ارزش‌ترین بخش توان نظامی کشور‌ها و جزء اسرار نظامی محسوب می ‌شود استفاده از تجربیات دیگران در این حوزه دشوار بود. موشک ‌ها قدرت و توانایی نظامی شگرفی ایجاد می ‌کنند؛ ابزار‌هایی برای جنگ مؤثر از راه دور هستند. هنوز ۲۰ روز از شروع جنگ نگذشته بود که عراق توان نظامی ‌اش را رو کرد؛ یک موشک «فراگ ۷» به دزفول اصابت کرد و ۷۰ ایرانی شهید شدند. طی ۳ سال بعد عراق بیش از ۱۷۰۰ بار به ایران حمله موشکی کرد.

موشک، جواب موشک

سال ۶۳ ایران تصمیم گرفت جواب موشک را با موشک بدهد. گروهی از رزمندگان ایران به سرپرستی رزمنده جوانی به نام «شهید حسن تهرانی مقدم» برای آموزش فنون آماده‌ سازی و پرتاب موشک به سوریه رفتند؛ تنها کشوری که در این حوزه با ایران همکاری کرد. ۸ موشک اسکاد نیز از لیبی خریداری شد؛ موشک ‌های ۶ تنی ساخت روسیه که قرار شد تعداد بیشتری از آن‌ ها نیز در اختیار ایران قرار بگیرد. به همراه نخستین محموله موشک ‌ها ۲ سکوی پرتاب و خدمه ‌اش نیز از لیبی به ایران آمدند. اسفندماه سال ۶۳ عراق موشک پراکنی به‌ سوی ایران را از سر گرفت و جنگ شهری دوباره آغاز شد. با این تفاوت که ایران این بار پاسخ داد و ۲۱ اسفند نخستین موشک را به پالایشگاه کرکوک کوبید. روز‌های بعد نیز موشک‌ های دیگری به مراکز مهم نظامی و اقتصادی عراق در بغداد برخورد کرد تا صدام جنگ شهری را متوقف کند.

وقتی دنیا حیرت کرد

در روز‌هایی که موشک‌ های اسکاد از ایران شلیک می ‌شد یک اتفاقی مهم افتاد؛ با اصرار «تهرانی مقدم» ۲ موشک اسکاد شلیک نشد. آن موشک ‌ها سال ۶۴ تحویل چند مهندس ایرانی شد تا بررسی کنند که آیا با مهندسی معکوس می ‌توانند نمونه ‌های مشابه آن را بسازند. اواخر سال ۶۵ لیبی در حمایت از عراق دیگر به ایران موشک نداد. مستشاران نظامی لیبی نیز که در ایران بودند پنهانی قطعاتی از موشک ‌های باقی ‌مانده و سکو‌های پرتاب را باز کردند و با خود بردند. اواخر همان سال عراق دوباره موشک ‌باران شهر‌ها را آغاز کرد و ایرانی‌ ها چه کردند؟ با کار شبانه‌ روزی در کمتر از ۲۰ روز قطعات ناموجود را ساختند و جایگزین کردند تا موشک ‌ها و سکو‌های پرتاب آماده شلیک باشد. ۲۱ دی‌ ماه ۶۵ تیم ۱۳ نفری موشکی سپاه با دانش خود موشکی به مقر نیروی هوایی عراق شلیک کردند تا همه دنیا حیرت کند. ازآن ‌پس کره شمالی جایگزین لیبی شد و «هواسانگ ۵» آمد که نسخه کره‌ ای اسکاد روسی بود و دانش ساختش هم آمد.

شهاب ‌های ایرانی

پس از پایان جنگ ایران کار بر روی نمونه بهینه ‌سازی شده اسکاد را ادامه داد تا اینکه اوایل دهه ۷۰ نخستین موشک ساخت ایران از راه رسید؛ شهاب ۱. موشکی با برد بیش از ۳۰۰ کیلومتر که نمونه بهسازی شده اسکاد بود و دقت بیشتری داشت.

بعد از شهاب ۱ شهاب ۲ و ۳ هم آمدند. برد موشک ۱۶ متری شهاب ۳ به حدود ۲ هزار کیلومتر می‌رسد. بعد‌ها از روی طرح اصلی موشک‌ های شهاب، موشک ماهواره ‌بر کاوشگر ۱ و سفیر را ساختند. ماهواره ‌بر کاوشگر ۱ که آمد ایران شد نهمین کشور دارنده فناوری ارسال ماهواره به فضا. شهاب ‌ها معروف ‌ترین موشک ‌های ایرانی هستند؛ اولین بار همین موشک ‌ها بودند که ترس به دل دشمنان انداختند. گمانه ‌زنی‌ های کارشناسان نظامی بین ‌المللی نشان می‌ دهد ایران در تولید نسل ‌های پیشرفته ‌تر شهاب نیز موفقیت ‌های بزرگ به دست آورده است.

دقیق، سریع و مخرب

بعد از موشک شهاب تلاش برای افزایش دقت موشک‌ ها به تولید موشک «فاتح ۱۱۰» منجر شد؛ نخستین موشک کاملاً ایرانی. تلاش برای افزایش سرعت موشک‌ ها نیز نقطه عطفی تاریخی داشت؛ موشک «سجیل». طی این سال‌ ها برنامه موشکی ایران بر اساس دانش بومی پیش رفته است و نتیجه اینکه موشک‌ های بزرگ با قدرت تخریب بالا و برد زیاد برای دفاع از ایران در برابر دشمنان ساخته ‌شده است. در سال‌ های اخیر نیز با افزایش دانش موشکی ایران موشک ‌های کوچک ‌تر با دقت بیشتر برای مقاصد نظامی گسترده ‌تر طراحی و ساخته می ‌شود.

موشک ‌های ایرانی در گذشته با سوخت مایع کار می ‌کردند و بعد‌ها موشک ‌های سوخت جامد و سوخت ترکیبی نیز به آن‌ ها اضافه شد. دیگر اینکه به یمن دانش بومی در این حوزه حالا محدودیتی نداریم و موشک ‌های ایرانی در ۴ گروه اصلی سطح به هوا، سطح به سطح، هوا به هوا و هوا به سطح ساخته ‌شده ‌اند و در کشتی ‌های جنگی و هواپیما‌ها و پهپاد‌ها و بالگرد‌ها و تانک‌ ها و زیردریایی ‌ها و سایر تجهیزات نظامی ایران قابل ‌استفاده هستند.

شهید حسن تهرانی مقدم» که بنیان ‌گذار صنعت موشکی ایران بود در همه این سال‌ ها بر برنامه‌ های موشکی ایران نظارت و هدایت داشت و پس ‌ازآنکه در سال ۹۰ در حادثه انفجار در پادگانی در ملارد شهریار، شهید شد بازهم راهش ادامه یافت.

بزرگ ‌ترین زرادخانه موشکی خاورمیانه

موشک ‌ها بخش عمده‌ ای از توان نظامی ایران هستند؛ به همین دلیل نزد ایرانی ‌ها محبوب ‌اند. معلوم است که موشک ‌های ایران نزد دشمنان ایران نامحبوب ‌اند و بخشی از فشار‌های نامشروع آمریکا و شرکایش بر مردم ایران نیز به بهانه همین پیشرفت ‌ها در برنامه موشکی است. امروز ایران شهاب و زلزال دارد و سجیل و ذوالفقار و خرمشهر و سومار و خلیج ‌فارس و حوت و طوفان و عماد و فاتح ۱۱۰ و فاتح ۳۱۳ و فاطر و فجر ۳ و فجر ۵ و فکور ۹۰ و قاصد و قدر ۱۱۰ و بینا و سیمرغ و قدیر و شلمچه و محراب و میثاق ۱ و میثاق ۲ و میثاق ۳ و نصر و نور و والفجر و کوثر و عاشورا و صیاد و عصر ۶۷ و قادر و عقاب و رعد و زوبین و مبین و سفیر و مرصاد و قائم و صاعقه و توسن و ظفر و قیام و شفق و ستار و یاسین و آرش و فلق ۱ و فلق ۲ و شاهین ۲. موشک ‌های دیگری هم هستند و مهم اینکه از اغلب موشک ‌های ایرانی نسخه ‌های متفاوتی وجود دارد. برای مثال نسخه‌ ای از موشک قدر با برد حدود ۲ هزار کیلومتر، توسط کارشناسان نظامی بین ‌المللی در رده سریع ‌ترین موشک ‌های دنیا و درنتیجه در رده رادار گریزترین موشک ‌های موجود جهان معرفی ‌شده است. این ‌گونه است که ایران بزرگ ‌ترین زرادخانه موشکی خاورمیانه را دارد با موشک ‌های ساده تا پیشرفته از انواع کروز و بالستیک و دوربرد و نقطه زن و هوشمند.

حال به معرفی چند فروند از موشکهای ایرانی می پردازیم

شهاب ۱

موشک شهاب ۱، یک موشک ساخت ایران است که در برنامه موشکهای کوتاه برد ایران قرار دارد. این موشک از موشکهای اسکاد-بی کوچکی به حساب می ‌آید که بین سال ‌های ۶۵–۱۳۶۴ هجری شمسی از سوریه و لیبی وارد ایران شده ‌اند. این موشک که دارای برد ۳۰۰ کیلومتر است در دوران جنگ ایران و عراق، به ایران امکان هدف قراردادن بغداد را می ‌داد. موشک ‌های اسکاد-بی از جمله شهاب ۱، بعدها از کشورهایی چون کره شمالی و اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی هم وارد شدند. بین جنگ ایران و عراق برآورد می ‌شود که حدوداً ۱۰۰ تا ۲۳۱ موشک اسکاد-بی از سمت ایران به عراق، شلیک شده ‌است.

ایران ساختن موشک شهاب ۱ را بین سال ‌های ۱۳۶۷ تا ۱۳۷۳، آغاز کرد و هم‌ اکنون تولید کننده رسمی این موشک به حساب می ‌آید. بعد ها با تولید موشکهای پیشرفته دیگر و خارج شدن از حالت عملیاتی حدود ۱۵۰ عدد از موشکهای شهاب ۱ و شهاب ۲ به عمان فروخته شد. همچنین حدود ۲۰۰ عدد دیگر نیز به سوریه و حزب‌الله لبنان داده شد.

شهاب ۲

موشک شهاب ۲ موشکی ایرانی است که جانشین موشک شهاب ۱ به حساب می ‌آید. این موشک از نوع موشک ‌های اسکاد-سی است و برای نخستین بار در سال ۱۳۶۹ با موفقیت آزمایش شد. خطای این موشک درحالت پیشینه، ۵۰ متر است و توانایی شلیک به اهدافی در کویت، قطر، عمان، عراق و اسرائیل (بسته به محل پرتاب) را دارد.

در دوم نوامبر ۲۰۰۶ ایران در افتتاحیه رزمایش ده روزه پیامبر اعظم شماری از این موشک ‌ها را شلیک کرد که به گفته تلویزیون رسمی ایران، ۱۲ فروند موشک از جمله شهاب ۲ و شهاب ۳ شلیک شد. برد این موشک ‌ها از ۳۰۰ کیلومتر (شهاب ۱) تا ۲۰۰۰ کیلومتر (شهاب ۳) بود. در این رزمایش متخصصان ایرانی تغییراتی مانند افزودن کلاهک خوشه ‌ای با ظرفیت ۱۴۰۰ بمب بر روی شهاب ۳ انجام دادند.

شهاب ۳

شهاب ۳ یک موشک بالستیک میان ‌برد سوخت مایع تولید ایران است. نخستین نسخه شهاب۳ در تابستان سال ۲۰۰۳ وارد خدمت رسمی در نیروهای مسلح ایران شد. برد این موشک با کلاهک ۱۲۰۰ کیلویی تا ۱۳۰۰ کیلومتر، با کلاهک ۱ تنی تا ۱۵۰۰ کیلومتر و با کلاهک ۸۰۰ کیلویی تا ۲۱۰۰ کیلومتر اعلام شده ‌است. تا پایان دهه ۲۰۰۰ این موشک مهمترین اهرم فشار ایران برای دفاع از خود در برابر حملات احتمالی اسرائیل بود.

وزن این موشک ۱۶ تن و قطر آن ۱٫۳ متر و طول این موشک در حدود ۱۶متر می ‌باشد. وزن خشک این موشک ۲۱۸۰ کیلوگرم است و قادر به حمل یک کلاهک ۷۶۰ تا ۱۰۰۰ کیلوگرمی می ‌باشد. این موشک ‌ها ۱۷ متر طول دارند و قادرند کلاهکی به وزن ۱۰۰۰ کیلوگرم را تا مسافت ۱۳۰۰ تا ۱۵۰۰ کیلومتر حمل کنند. در نمونه جدید که در رزمایش پیامبر اعظم در سال ۱۳۸۷ آزمایش شد، برد این موشک به ۲۰۰۰ کیلومتر ارتقاء یافته ‌است. موتور موشک شهاب۳، ۲۶۷۶۰کیلوگرم نیروی رانش تولید می ‌کند که برای طی مسافت ۲۰۰۰ کیلومتر کافی است. اگر بخواهند برد آن بیشتر شود، از کلاهک ‌های کم وزن ‌تر استفاده می ‌کنند و به همین دلیل، وزن کلاهک ‌های از ۷۶۰ تا ۱۱۵۸ کیلوگرم متفاوت است.

شهاب ۴

موشک شهاب ۴، یک موشک ساخت ایران است که در برنامه موشک ‌های دوربرد ایران قرار دارد. این موشک نخستین موشک ایرانی است که برای حمل ماهواره و قرار دادن آن در مدار طراحی شده ‌است.

تغییرات روی موشک شهاب ۴ منجر به ساخت موشک فضایی ایرانی که کاوشگر ۱ نام دارد، شد.

شهاب ۵

شهاب ۵ نامیست که برخی منابع اسرائیلی و غربی بر روی پروژهٔ ساخت یک موشک بالستیک دوربرد ایران گذاشته ‌اند. گزارش ‌های مربوط به برنامه ساخت این موشک و موشک ‌های شهاب ۴ و شهاب ۶ از سال ۱۹۹۶ تاکنون بارها منتشر شده اما مقامات ایران هیچگاه وجود برنامه ساخت چنین موشک ‌هایی یا موشک ‌هایی با مشخصات مشابه را تایید یا رد نکرده ‌اند.

بنیامین نتانیاهو نخست‌وزیر اسرائیل در سال ۱۹۹۸ نیز گفته بود که ایران در حال توسعه شهاب ۴ که قادر به هدف قرار دادن اروپا است و شهاب ۵ و شهاب ۶ برای هدف قراردادن سواحل شرقی ایالات متحده است.

شهاب ۶

موشکی ایرانی است که قابلیت حمل کلاهک متعارف و اتمی را دارا می ‌باشد و اولین موشک دور برد ایران است. که بعضی از منابع برد این موشک دوربرد را در حدود 14000 کیلومتر بیان کرده اند.

بر اساس گزارش ‌هایی که در سال ۱۹۹۶ منتشر شده این موشک حدود ۱۴۰۰۰ کیلومتر برد با یک کلاهک ۲۰۰۰ تا ۳۵۰۰ کیلوگرمی دارد و تکنولوژی ساخت آن از روسیه و کره شمالی به دست آمده ‌است. بر اساس این گزارش ‌ها موشک شهاب ۶ تا سال ۲۰۱۴عملیاتی شده‌ است؛ و یک مدل کاملاً باز طراحی شده از موشک بالستیک کره شمالی تائپودونگ ۲ (ان ‌کا اس ‌ال-ایکس-۲) است. بنیامین نتانیاهو نخست ‌وزیر اسرائیل در سال ۱۹۹۸ نیز گفته بود که ایران در حال توسعه شهاب ۶ که قادر به هدف قرار دادن مستقیم ساحل شرقی خاک آمریکا است.

زلزال ۱

زلزال ۱، یک راکت توپخانه سنگین ساخت ایران است که حدوداً ۱۵۰ کیلومتر برد دارد.

نوع: توپخانه راکتی سنگین - زمان ورود به خدمت: ۱۳۶۹ هجری شمسی تا حال - کشور استفاده‌کننده: ایران - یمن - عراق – لبنان

زلزال ۲

موشک زلزال ۲ یک راکت توپخانه ‌ای غیر هدایت شونده سنگین ساخت مهندس حسین حسن نژاد از ایران است. این راکت با کالیبر ۶۱۰ میلی ‌متری، می ‌تواند کلاهکی جنگی به جرم ۶۰۰ کیلوگرم را حدود ۲۱۰ کیلومتر (۱۳۰ مایل) با خود حمل کند. تولید و توسعه این موشک از سال ۱۳۶۹ آغاز شده‌ است. در اوت سال ۲۰۰۶ میلادی، گزارش ‌هایی اعلام شد که ایران، حزب ‌الله لبنان را به موشک زلزال ۲ مجهز کرده ‌است.

زلزال ۳

موشک زلزال ۳ یک راکت توپخانه ‌ای غیر هدایت شونده سنگین ساخت ایران است. این راکت می ‌تواند کلاهکی جنگی به جرم ۶۰۰ کیلوگرم را حدود ۲۵۰ کیلومتر با خود حمل کند. تولید و توسعه این موشک از سال ۱۳۷۲ آغاز شده‌ است.

موشک زلزال بارشی

موشک زلزال بارشی یکی از موشک های بالستیک کشور است که به واسطه داشتن حدود ۳۰ عدد بمب به وزن ۱۷ کیلو برای منفجر کردن تجهیزات گسترده شده در روی زمین بسیار مناسب می باشد. در واقع این موشک جهت انهدام و هجوم به هدف های پهن گشته مانند باندهای فرودگاهی، جنگنده های استقرار یافته بر روی باندها، سنگرها، آشیانه جنگنده ها و… طراحی شده است.

از مهم ترین و با ارزش ترین موشک هایی که قادر است با بردی به اندازه تقریباً ۳۰۰ کیلومتر، پایگاه ها و اهداف مربوط به دشمن را در پیرامون کشورمان ایران در فاصله های کوتاه مورد حمله و هجوم قرار بدهند، موشک بالستیک زلزال بارشی می باشد.

توانایی منهدم نمودن طیف گسترده ای از اهداف به وسیله این موشک با نصب و مونتاژ سرجنگی های به اصطلاح بارانی بر بدنه این موشک به دست آمده است.

موشک سجیل ۱

این موشک در بحث هدایت فاقد کلاهک هدایت شونده می ‌باشد یعنی این موشک پس از رهایش سرجنگی خود در ارتفاعات بیرون جو توسط مرحله دوم نمی ‌تواند خودش را هدایت کند و دارای خطای نسبتاً زیادی می‌ باشد خطای این موشک با توجه این که کلاهک هدایت شونده نیست بین ۱۵۰ تا ۲۰۰ متر خواهد بود.

موشک سجیل ۲

کلاهک موشک دستخوش تغییراتی شده از جمله اضافه شدن بالک های هدایت کننده موشک تا لحظه اصابت به هدف هم چون موشک های سری قیام ۲ و عماد و ... که با استفاده از این بالک ها دقت موشک فوق العاده بالا رفته و به زیر ۵۰ متر رسیده نحوه هدایت موشک سجیل ۲ ترکیبی از اینرسی+کلاهک و ژیرسکوپ های دقیق و Gps میباشد.

موشک بالستیک سجیل از سه بخش بلوک ۱، بلوک ۲ و کلاهک جنگی تشکیل شده است. این موشک با وزنی در حدود ۲۳ تن و یک موتور دو مرحله ‌ای سوخت جامد که سرعت حرکت آن را تا ۴ هزار و ۳۰۰ متر بر ثانیه می ‌رساند، توانایی نابودی اهداف مشخص شده تا برد ۲ هزار کیلومتری را دارد. وزن کلاهک موشک سجیل در حدود ۶۵۰ کیلوگرم و طول بدنه آن در حدود ۱۸ متر و قطر بدنه آن نیز ۱ متر و ۲۵ سانتی متر تخمین زده می ‌شود. طبق برآورد کارشناسان، این موشک می تواند در مدت ۱۳ دقیقه به بیشترین سرعت خود برسد. سامانه هدایت این موشک نیز از نوع اینرسی است که می ‌تواند اهداف خود را با خطای ۲۰ متر نابود کند.

شتاب موشک سجیل نیز بسیار بالاست و به همین دلیل سامانه ‌های دفاع هوایی نمی ‌توانند آن را منهدم کنند و پرتاب ‌گر متحرک موشک سجیل نیز می ‌تواند پس از شلیک با سرعت بسیار بالا محل را ترک کند تا توسط دشمن شناسایی و منهدم نشود.

دیگر ویژگی موشک بالستیک سجیل نحوه عمل آن پس از شلیک است. این موشک پس از شلیک از جو خارج شده و به حالت افقی در می ‌آید. سپس این موشک در خارج از جو شروع به حرکت می ‌کند و به محض رسیدن به بالای سر هدف، موشک دوباره وارد جو شده و با استفاده از جاذبه زمین و با سرعت بسیار بالا، روی هدف قفل می ‌کند و با سرعت ۱۳ ماخ بر روی هدف فرود می ‌آید.

ویژگی بعدی موشک سجیل داشتن سیستم ناوبری جدید و سنسورهای بسیار پیچیده است. به نحوی که سنسورهای تعبیه شده در موشک سجیل باعث شده تا ضریب دقت این موشک در هنگام برخورد به اهداف افزایش پیدا کند. همچنین ردیابی سجیل هم برای رادارهای پیشرفته دنیا بسیار مشکل است. این موشک به شکلی طراحی شده که سامانه ‌های دفاعی برتر دنیا از جمله پاتریوت و گنبد آهنین توان مقابله با آن را ندارند.

موشک بالستیک ذوالفقار

یک موشک کوتاه برد بالستیک زمین به زمین با سوخت جامد، تاکتیکی و نقطه زن، دارای قابلیت ضد جمینگ است، یعنی با استفاده از سیگنال‌ های الکترونیکی از مسیر خود منحرف نمی ‌شود. این موشک برای نخستین بار در رزمایش ‌های پیامبر اعظم در بندرعباس رونمایی شده بود. از جمله ویژگی‌ های برجسته این موشک می‌ توان به سکوی پرتاب متحرک، رادارگریزی، قابلیت نقطه‌ زنی و سبک بودن آن اشاره کرد که با حالت پرتاب مایل، اهداف خود را تا فاصله ۷۰۰ کیلومتری منهدم می ‌سازد. این موشک مجهز به کلاهک ۵۰۰ کیلوگرمی معرفی شد. این موشک جایگزین موشک قیام شده ‌است.

بنظر موشک ذوالفقار، نسخه ارتقا یافته موشک فاتح ۱۱۰ نسل چهارم که طول و قطر و برد و وزن سرجنگی آن افزایش یافته‌ است. از مقایسه طول موشک ‌های فاتح-۱۱۰ با ذوالفقار بر روی سکوی آزمایش و دقت به محل قرارگیری بالک ‌های هدایت موشک نسبت به سکوی پرتاب، می ‌توان به افزایش طول موشک جدید در ناحیه پیشران و قبل از بلوک هدایت و کنترل نیز اطمینان حاصل کرد. به علاوه تفاوتی نیز در چیدمان اجزای هدایتی در راستای طولی موشک دیده می ‌شود. در واقع در موشک ذوالفقار، بالک ‌های کنترلی به بخش عقب بلوک هدایت و کنترل و ناوبری منتقل شده ‌اند. همچنین بالک ‌های این موشک تفاوت جزئی نیز در طراحی خود با بالک ‌های موشک ‌های فاتح دارند به طوری که ناحیه نوک بالک بریده شده و طرح ذوزنقه ای را به جای طرح مثلثی ایجاد نموده‌است.

شکل دماغه موشک ذوالفقار نیز از حالت نوک تیز موشک ‌های قبلی فاتح به حالت منحنی تغییر یافته ‌است. همین رویه در ناحیه بالک کنترلی موشک ذوالفقار نیز دیده می ‌شود که در مقایسه با فاتح-۱۱۰، ناحیه لبه حمله (لبه جلویی بالک) به صورت مدور در ذوالفقار نسبت به تیز و گوه ای در فاتح-۱۱۰ درآمده است. نکته دیگر اینکه بالک‌ های پایدارساز موشک ذوالفقار در عقب بدنه دارای لبه‌ های تیز هستند که نشان می ‌دهد این بخش از موشک قرار نیست تا انتها، بخش جلویی یا سرجنگی را همراهی کند.

قابلیت متفاوت موشک ذوالفقار نسبت به سایر سامانه‌ های برد کوتاه تا متوسط، امکان جداشدن سرجنگی این موشک است. در واقع ذوالفقار از این نظر مشابه موشک ‌های بالیستیک برد متوسط و بلند عمل می ‌کند. این امر ضمن کاستن از اثرات منفی اتصال بدنه به سرجنگی در فاز نهایی حمله بر روی برد موشک، سبب کاهش امکان ردیابی و کاهش احتمال اصابت موشک ‌های پدافندی دشمن به سرجنگی ذوالفقار می ‌شود.

سرعت موشک ذوالفقار نیز از نسل‌های قبلی فاتح-۱۱۰ که ۱٫۵ کیلومتر بر ثانیه (نزدیک ۵ برابر سرعت صوت) سرعت داشتند بیشتر شده ‌است که البته برای گرفتن فرصت واکنش از دشمن و طی مسیر طولانی ‌تر برد موشک ذوالفقار در زمان مناسب و نه خیلی بیشتر از فاتح-۱۱۰ امری مهم است.

در کنار ویژگی نقطه ‌زنی و سامانه هدایت لَختی ‌پایه و ماهواره ‌ای که در برابر هر گونه جنگ الکترونیک مقاوم است توانایی موشکی نیروهای مسلح را در برابر هرگونه تهدید منطقه ‌ای بسیار افزایش می ‌دهد. ذوالفقار به دلیل ابعاد کوچکش می ‌تواند بروی پرتابگرهای دو فروندی هم قرار گیرد و این یعنی یک سامانه موشکی چالاک که در زمان بسیار کمی آمده شلیک می ‌شود.

موشک خرمشهر

یک موشک بالستیک میان برد ساخت ایران است که در ۳۱ شهریور ۱۳۹۶همگام با مراسم رژه سراسری نیروهای مسلح ایران در آغاز هفته دفاع مقدس به نمایش گذاشته شد.

سردار امیرعلی حاجی ‌زاده، فرمانده نیروی هوافضای سپاه پاسداران، برد موشک خرمشهر را ۲۰۰۰ کیلومتر معرفی کرده و آن را با قابلیت حمل کلاهک تا ۱۸۰۰ کیلوگرم تشریح کرده که می ‌تواند به جای یک کلاهک، چند کلاهک حمل کند. از دیگر ویژگی های خرمشهر افزایش قطر و کاهش طول آن است که به افزایش چابکی آن افزوده است.

این موشک جزء موشک های ۱۰۰ درصد بومی ایرانی است. که حاصل تلاش های محققان ایرانی است.

موشک سومار

یک موشک کروز زمین به زمین ساخت ایران است.

وزیر دفاع ایران در ۱۷ اسفند ۹۳ از این موشک رونمایی کرد.

مشخصات این موشک اعلام نشده اما با توجه به شباهت ظاهری این موشک با کروز خا-۵۵ ساخت شوروی به نظر می ‌رسد مشخصاتی مشابه با آن داشته باشد.

معاون وزیر دفاع ایران در شهریور سال ۹۱ (۲۰۱۲) خبر از تولید موشک مشکات یک موشک کروز با برد ۲۰۰۰ کیلومتری با سه قابلیت دریا پایه، زمین ‌پایه و هوا پایه در آینده نزدیک داد. تحلیلگران نظامی خارجی معتقدند که این برنامه اگر واقعی باشد برگرفته از تکنولوژی موشک کروز خا-۵۵ است.

در نتیجه تصور می ‌شود که سومار نمونهٔ تکامل ‌یافتهٔ مشکات باشد که خود برگرفته از خا-۵۵ است. خا-۵۵ یک موشک کروز استراتژیک با برد ۳ هزار کیلومتر و قابلیت حمل کلاهک هسته ‌ای است که از روی بمب ‌افکن شلیک می ‌شود. اما از آنجا که سومار از روی زمین شلیک می ‌شود بایستی یک راکت تقویت ‌کننده هم بر روی آن تعبیه شده باشد.

رسانه‌های اسرائیلی همچنین مدعی ارتباط میان رونمایی از این موشک و آغاز مراحل حساس مذاکرات هسته ‌ای ایران شده‌ اند .

نشنال اینترست مدعی است: ایران یک موشک کروز دوربرد جدید با نام «سومار» ساخته ‌است که هزار و ۵۰۰ مایل برد دارد. این سلاح ممکن است بر اساس طراحی موشکی «کی اچ Kh-55» روسیه ساخته شده باشد.

یوزی رابین پدر علم موشکی اسرائیل در سخنرانیش در جمع متخصصین علوم دفاعی در پنتاگون اعلام کرد این موشک یک طراحی بی نظیر در ساخت موشک ‌های کروز است و همین ‌طور گفت این مدل توربو فقط یک شرکت آمریکایی توانایی ساخت آن را دارد و این موشکی با استفاده از مهندسی معکوس ساخته نشده بلکه طراحی و مهندسی پیشرفته است.

موشک خلیج فارس

خلیج فارس یک موشک بالستیک ضد کشتی، سوخت جامد تک مرحله‌ ای، مافوق صوت با برد ۳۰۰ کیلومتر است که بر اساس موشک فاتح ۱۱۰ طراحی و ساخته شده ‌است. این موشک با یک کلاهک انفجاری ۶۵۰ کیلوگرمی تجهیز شده که از ترکیبی از سیستم‌ های هدایت بهره می ‌برد که از رهگیری آن جلوگیری می‌ کند.

این موشک در فوریه ۲۰۱۱ رونمایی شد هنگامی که فرمانده سپاه پاسداران انقلاب اسلامی سرلشکر محمدعلی جعفری تولید انبوه آن را اعلام داشت. خبرگزاری فارس صحنه‌ هایی از هدف قرار دادن موفقیت ‌آمیز کشتی (هدف) توسط موشک فوق را منتشر کرد. این موشک برای اولین بار در رزمایش دریایی پیامبر اعظم-۳ در سال ۲۰۰۸ آزمایش شد. فرمانده هوافضای سپاه پاسداران گزارش داد، دقت موشک خلیج فارس به کمتر از ۱۰ متر رسیده ‌است.

از ویژگی های دیگر این موشک میتوان از برخورداری از یک سامانه الکترواپتیک پیشرفته در نوک کلاهک برای کشف و هدایت به سمت هدف و همچنین یک موشک مستقل پس از شلیک که با اتکا بر سامانه ‌های هدایت داخلی خود بدون نگرانی از اختلال رادیویی طی مسیر می ‌کند نام برد.

موشک حوت

حوت یک موشک سطح به دریا و زیرآبی یا اژدر دارای پیشرانه راکتی ِ و با قابلیت فراحفره‌زایی تولید جمهوری اسلامی ایران است که نخستین بار در رزمایش پیامبر اعظم سال ۱۳۸۵ آزمایش شد. سرعت این موشک معادل ۱۰۰ متر بر ثانیه ‌است که ۳ تا ۴ برابر بیشتر از سرعت اژدرهای معمولی است. توان رزمی این موشک برابر با موشک وی ‌آ-۱۱۱ اشکفال ساخت روسیه است. حوت شباهت قابل توجهی با اژدر وی ‌آ-۱۱۱ اشکفال دارد که شوروی از سال ۱۹۷۷ آن را عملیاتی کرده ‌است. به همین دلیل بحث ‌هایی در مورد احتمال خرید آن از روسیه یا قرقیزستان (جایی که کارخانه تولید این موشک در آن واقع است) مطرح شده‌ است. ریچارد فیشر از قول منابع تایوانی نوشته که چین توانایی مهندسی معکوس برخی از انواع وی آ-۱۱۱ را دارد و در نتیجه احتمال دارد منبع تکنولوژیکی حوت از طریق چین فراهم شده باشد.

ادموند پوپ کارشناس اطلاعاتی نیروی دریایی هم مدعی شده که حوت عیناً مشابه اشکفال نیست اما روس‌ ها در طراحی آن مشارکت داشته‌ اند. وی گفته که در اواخر دهه ۱۹۹۰ از طریق مقامات دولتی روسیه از همکاری آن‌ ها در این پروژه مطلع شده‌ است. ادموند پوپ که ناخدای بازنشسته نیروی دریایی آمریکاست در سال ۲۰۰۰ به دلیل جاسوسی برای دریافت اطلاعات محرمانه وی ‌آ-۱۱۱ اشکفال در روسیه محاکمه و محکوم شده بود.

مقامات ایرانی حوت را سریعترین اژدر دنیا خوانده ‌اند و به گفته سردار علی فدوی جانشین فرمانده سپاه پاسداران این موشک می ‌تواند به سرعت ۲۲۳ مایل در ساعت برسد.

این موشک با تولید حباب ‌های بخار که از نوک دماغه و پوستهٔ خود خارج می ‌کند، لایه‌ ای از گاز در اطراف خود شکل می ‌دهد و بدین ترتیب خود را از تماس مستقیم با آب و پسای قابل ملاحظه ناشی از آن دور می ‌کند. از چالش ‌های فنی توسعهٔ چنین موشکی می‌توان به کاویتاسیون اشاره نمود که لازم است میزان حباب‌ های کاویتاسیون برای حفظ و پایدار نگهداشتن لایهٔ گاز اطراف موشک و نیز رسیدن به کمترین پسا کنترل شود. در همین رابطه توجه به تداخل گازهای خروجی از راکت و نیز سطوح کنترل موشک با لایهٔ گاز ایجاد شده در اطراف آن، پیچیدگی ‌های این مسئله را روشن تر می‌ سازد. به ویژه زمان آغاز به کار موتور و شرایط‌ گذار (Transision) ناشی از آن از این حیث قابل توجه است. سیستم هدایت چنین موشکی نیز با چالش‌ های خود روبرو است. تغییر محیط سیال اطراف موشک، شکست امواج و نیز سرعت خود موشک از مواردی است که هدایت آن را با مشکلات عدیده ‌ای مواجه می ‌سازد.

وی ‌آ-۱۱۱ اشکفال که شوروی ‌ها طراحی آن را از دههٔ ۱۹۶۰ برای مقابله با زیردریایی‌های هسته‌ ای آغاز کردند، یک اژدر ۵۳۳ میلی ‌متری است و ۲٬۷۰۰ کیلوگرم وزن دارد که ۲۱۰ کیلوگرم آن را کلاهک جنگی آن تشکیل می ‌دهد. موتور راکتی این اژدر از سوخت مایع استفاده می ‌کند. دو تن از وزن اژدر را مخزن سوخت تشکیل می‌ دهد که شامل ۱٬۵۰۰ کیلو هیدروژن پروکسید و ۵۰۰ کیلو نفت سفید است. سرعت این اژدر ۸٫۲ متری هنگام شلیک ۹۳ کیلومتر بر ساعت است که در طول مسیر به بیش از ۳۷۰ کیلومتر می ‌رسد. برد عملیاتی مدل‌ های جدید اشکفال به ۱۱ تا ۱۵ کیلومتر می ‌رسد اما مدل ‌های قدیمی فقط تا ۷ کیلومتر برد داشتند.

موشک طوفان

یک موشک ضد تانک هدایت ‌شونده ایرانی است که به روش مهندسی معکوس بر روی موشک بی ‌جی ‌ام-۷۱ تاو ساخت ایالات متحده ساخته شده‌ است. کلاهک انفجاری این موشک ۳.۶ کیلوگرم جرم دارد و از نوع کلاهک ‌های ضد تانک شدیداً انفجاری می ‌باشد که قادر است حدود ۵۵۰ میلی ‌متر به درون زره فولادی نفوذ کند. نهایت برد این موشک ۳۸۵۰ متر و نهایت سرعت آن ۳۱۰ متر بر ثانیه می ‌باشد.

در سال ۱۳۸۸ ایران اعلام کرد که تولید یک مدل ضد هلیکوپتر از این موشک را با نام قائم آغاز کرده ‌است.

ساخت این موشک در اوایل دهه ۱۳۸۰ در مرکز صنایع هوافضای جمهوری اسلامی آغاز شد و آزمایش آن بر روی سکوهای شلیک از روی سه ‌پایه، خودروهای رزمی زرهی و هلیکوپتر انجام شد. به گفته مقامات ایرانی امکان شلیک این موشک از پرتابگرهای اصلی موشک ‌های تاو نیز وجود دارد. طوفان-۲ مدل ارتقا یافته این موشک است که جستجوگر دماغه و کلاهک دوقسمتی آن به بی‌ جی ‌ام-۷۱ئی ۲آ شباهت دارد، اما طول آن برابر با مدل قدیمی ‌تر بی ‌جی ‌ام-۷۱ سی است. بر اساس اعلام صنایع هوافضای ایران برد طوفان و تاو مساوی است و امکان نصب کلاهک طوفان ۲ بر روی مدل اولیه طوفان وجود دارد. موشک‌ های طوفان و طوفان-۲ بر روی نفربرهای زرهی ام-۱۱۳ و براق و هلیکوپترهای کبرا و شباویز ۱-۲۰۹ نصب شده ‌اند.

موشک عماد

عماد نخستین موشک بالستیک میان برد ایران است که قابلیت هدایت و کنترل تا لحظه اصابت به هدف را دارد.

خبر ساخت و آزمایش این موشک نخستین بار توسط حسین دهقان وزیر دفاع ایران در تاریخ ۱۹ مهر ۱۳۹۴ (۱۱ اکتبر ۲۰۱۵) منتشر شد.

به گفته وزیر دفاع ایران عماد اولین موشک دوربرد قابل کنترل و هدایت شونده ایران است که تا لحظه برخورد به هدف کنترل ‌پذیر است و طراحی و ساخت این موشک توسط متخصصین وزارت دفاع و پشتیبانی نیروهای مسلح صورت گرفته است.

برد این موشک را ۱۶۰۰ تا ۲۵۰۰ کیلومتر و درصد خطای آن را یک چهارم خطای شهاب ۳ می ‌دانند.

موشک فاتح ۱۱۰

فاتح ۱۱۰ موشک بالستیک دو مرحله ‌ای سوخت جامد زمین به زمین ایرانی است که آزمایش موفقیت ‌آمیز آن در سال ۱۳۸۱ انجام شد. مدل اصلی این موشک حدود ۳۰۰ کیلومتر برد دارد. وزن هنگام پرتاب آن ۳۴۵۰ کیلوگرم است که ۵۰۰ کیلوگرم ان را کلاهک جنگی تشکیل می ‌دهد. این موشک که ۸ متر و ۸۶ سانتیمتر طول دارد به احتمال زیاد بر اساس راکت زلزال-۲ ساخته شده و در واقع نوع هدایت شونده و دارای سیستم کنترلی زلزال-۲ است. فاتح-۱۱۰ برای جایگزینی موشک زلزال ۱ قدیمی به سرانجام رسید. در سال ۲۰۰۰. نسل چهارم این موشک که در سال ۱۳۹۱ معرفی شد دارای برد ۴۰۰ کیلومتر است.

موشک فاتح ۳۱۳

موشک فاتح ۳۱۳ یک موشک سوخت جامد، بالستیک کوتاه برد ساخت ایران است که در ۳۱ مرداد ۱۳۹۴ (۲۱ اوت ۲۰۱۵) با حضور حسن روحانی در سازمان هوافضای وزارت دفاع رونمایی شد. این موشک نسل جدید خانواده موشکهای فاتح است. مشخصات این موشک تقریباً مشابه نسل قبلی خود یعنی موشک فاتح ۱۱۰ بوده و تغیرات وزنی کمی داشته ‌است. درجریان «حمله جمهوری اسلامی ایران به پایگاه عین ‌الاسد» از این موشک استفاده شد. عمده تفاوت این مدل نقطه زن بودن و برد ۵۰۰ کیلومتری آن است.

در طراحی این موشک سطح به سطح علاوه بر سبک ‌سازی بدنه، نسل پیشرفته ‌ای از پیشرانه‌ های سوخت جامد مرکب و سنسور که با دانش بومی طراحی شده نیز به کار گرفته شده ‌است.

برد فاتح ۳۱۳ نسبت به مدل های قبلی با افزایش ۲۰۰ کیلومتری به حدود ۵۰۰ کیلومتر رسیده ‌است.

موشک فجر-۳

موشک بالستیک میان برد ساخته شده توسط ایران با برد نهایی نامشخص (حدود ۲۰۰۰ کیلومتر) است. مقامات ایرانی اظهار داشته ‌اند این موشک قابلیت رادار گریزی داشته و توانایی اصابت چندین هدف به ‌طور مستقل را دارد.

سپاه پاسداران انقلاب اسلامی از این موشک در طول مانور پیامبر اعظم در تاریخ ۳۱ مارس ۲۰۰۶ پرده ‌برداری کرد. سرتیپ حسین سلامی فرمانده نیروی هوایی، "آزمایش موفقیت ‌آمیز یک موشک جدید با توانایی‌ های فنی و تاکتیکی بیشتر نسبت به موشک‌ هایی که قبلاً تولید شده است" را در تلویزیون اعلام کرد. او همچنین اظهار داشت که موشک سه کلاهک را حمل می ‌کند که هر کلاهک می ‌تواند هدف خود را به صورت دقیق مورد اصابت قرار دهد. وی برد موشک را که با توجه به ظرفیت حمل (بار مفید موشک) آن متفاوت است را مشخص نکرد.

موشک فجر-۵

راکت توپخانه ‌ای ۳۳۳ میلی ‌متری دوربرد و راکت‌ انداز چند تایی متحرک ساخت ایران است.حداکثر برد آن به ٨٠ کیلومتر می‌ رسد این سیستم بخشی از راکت‌ های خانواده فجر است و طول هر راکت ۶٫۵۸ متر و وزن آن ۹۱۵ کیلو است و یک کلاهک جنگی ۹۰ کیلویی را حمل می ‌کند. گزارش ‌های تأیید نشده اما محتملی در مورد آزمایش یک کلاهک شیمیایی بر روی فجر-۵ نیز منتشر شده ‌است.

فجر-۵ راکت مورد استفاده نیروهای حماس در حملات راکتی خود به بیت المقدس و تل آویو در سال ۲۰۱۲ می ‌باشد.

در جنگ پنجاه و پنج روزه غزه موشک ‌های فجر-۵ از سپر دفاعی گنبد آهنین گذشتند و شهرک ‌های یهودی ‌نشین را مورد اصابت قرار دادند.

گزارش‌هایی از استفاده حزب ‌الله لبنان از این راکت نیز منتشر شده ‌است. در سال ۲۰۰۴ رئیس سازمان اطلاعات نظامی اسرائیل از وجود ۱۳ هزار راکت در زرادخانه حزب ‌الله لبنان خبر داد که حدود ۵۰۰ عدد از آن ‌ها راکت‌ های دارای برد ۴۵ کیلومتری فجر-۳ و برد ۷۵ کیلومتری فجر-۵ هستند. در ۲۸ ژوئیه ۲۰۰۶ حزب ‌الله هفت راکت خیبر-۱ را به سوی شهر آفولا در شمال اسرائیل شلیک کرد که به خارج از شهر برخورد کرده و هیچ کشته و مجروحی نداشت. خیبر-۱ به احتمال زیاد نام لبنانی راکت فجر-۵ است.

موشک فکور ۹۰

فکور یک نوع موشک هوا به هوای میانبرد ایرانی است که بر روی جنگنده‌ های اف ۱۴ تامکت نصب می ‌شود.

فکور از نوع موشک‌ های هوا به هوای رادار فعال و برای رهگیری و انهدام اهداف، در کلاس موشک‌ های همتراز خود به کار رفته و ایران این موشک را بر روی جنگنده ‌های اف ۱۴ تامکت خود سوار کرده و از آن در مأموریت ‌های عملیاتی این جنگنده مورد استفاده قرار می ‌دهد.برد این موشک حدود ۱۵۰ کیلومتر می باشد. و یکی از ویژگی های بارز و برتری این موشک نسبت به فینیکس مقاومت بسیار بالا در برابر جمینگ (جنگ الکترونیک) است این موشک مانند موشک فونیکس حدود ۵۰۰ کیلوگرم می باشد.همچنین قابلیت نصب بر روی دیگر جنگنده های ارتش ایران را هم دارد.

موشک فکور محصول مشترک ارتش جمهوری اسلامی ایران و وزارت دفاع است. در مهرماه ۱۳۹۰ خبر از ساخت این موشک داده شد ولی در فروردین ۹۶ ضمن دیدار حسن روحانی از دستاوردهای وزارت دفاع رسماً رونمایی و اولین موشک هوا به هوای ایران به جنگنده‌ های ایرانی جانی دوباره بخشید. این موشک جایگزین فینیکس امریکایی می ‌خوانند.

موشک ماهواره‌ بر قاصد

یک ماهواره ‌بر سه مرحله ‌ای ساخت صنایع هوافضای سپاه پاسداران جمهوری اسلامی ایران است که در تاریخ ۵ اردیبهشت ۱۳۹۹ ماهواره نور۱ را در مدار ۴۲۵ کیلومتری زمین قرار داد.

ماهواره ‌بر قاصد اولین ماهواره ‌بر ۳ مرحله ای ساخت ایران با پیشران کامپوزیتی الیاف کربن است که این نوع پیشران موجب کاهش شدید وزن حامل نسبت به حامل های فلزی گردیده است. این پرتابگر در مرحله اول خود از سوخت مایع و در دو مرحله دیگر نیز از سوخت جامد بهره می برد.

قاصد (به معنای پیک و فرستاده) یک بمب هوشمند ۹۰۰ کیلو گرمی (۲۰۰۰ پوندی) ساخت ایران است. بمب قاصد بمبی است هوا به زمین، هدایت ‌شونده و دور برد، تا کنون سه نمونه از بمب ‌های قاصد توسط نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران رونمایی شده ‌است. بمب قاصد ۱ با سر جنگی ۲۰۰۰ پوندی بردی معادل ۴۰ کیلومتر دارد و از یک سامانه هوشمند و اپتیکی پسیو برای هدایت آن استفاده می ‌شود. بمب قاصد ۲ نسبت به قاصد ۱ با افزایش برد ۱۰ کیلومتری (برد ۵۰ کیلومتر) و با حفظ سر جنگی ۲۰۰۰ پوندی که امکان استفاده آن از فاصله ۵۰ کیلومتری را میسر می ‌کند. بمب قاصد ۳ به دلیل داشتن یک پیشرانه راکتی بردی معادل ۱۰۰ کیلومتر را پیدا کرد و بالک‌ های آن نیز در مقایسه با دو نمونه قبلی کوچک تر شده ‌است که این موضوع موجب افزایش برد دو برابری این بمب نسبت به نمونه‌ های قبلی شده ‌است.

قاصد یک جنگ‌ افزار هدایت ‌شونده دقیق است؛ اما این آشکار نیست که آیا این بمب هدایت لیزری است یا هدایت تلویزیونی. در ۲۳ اوت ۲۰۰۷ پرس تی وی این بمب را به عنوان یک بمب هدایت لیزری گزارش داد؛ اما فیلمی که در هنگام تست آتش آن تهیه کرده ‌اند نشانگر هدایت تلویزیونی بودن آن است. این بمب توسط هواپیمای جت اف-۴ فانتوم بکار می‌ رود.

موشک قدر ۱۱۰

موشک قدر ۱۱۰ یک موشک بالستیک با برد متوسط و ساخت ایران است. این موشک نخستین بار در یک رژه سالانه به مناسبت سالگرد آغاز جنگ ایران و عراق رونمایی شد. این موشک در دو نوع قدر اچ با برد ۱۶۵۰ کیلومتر و قدر اف با برد ۱۹۵۰کیلومتر تولید شده ‌است.

موشک قدر ۱۱۰، مدل بهسازی شده موشک شهاب ۳ است و در باور برخی، این موشک یک موشک دو مرحله ‌ای است که مرحله اول آن، سوخت مایع و مرحله دوم، سوخت جامد دارد که به آن امکان داشتن برد ۱۹۵۰ کیلومتر را می ‌دهد.

این موشک در مقایسه با شهاب ۳ که نصب آن ساعت ‌ها زمان می ‌برد، زمان نصب بسیار کمتری دارد و در ۳۰ دقیقه نصب می ‌شود.

موشک بینا

ای ‌جی ‌ام-بینا (Air to Ground tactical Missile Bina) یک موشک جنگی هوا به سطح است که برای شرایط بد آب و هوایی طراحی شده‌ است و در برابر هدفهای دور و نسبتاً بزرگ مؤثر است. از هدفهای این موشک می‌ توان پدافندهای هوایی، کشتی ‌ها، ماشینهای ترابری زمینی، و مخازن نفت را نام برد. این موشک از برخی جهات داخلی شباهت ‌هایی به ای ‌جی ‌ام-۶۵ ماوریک دارد. این موشک قابل شلیک از لانچرهای زمینی نیز می ‌باشد. اما عمده و اصلی ‌ترین مأموریت آن هوا به زمین و هوا به سطح است.

بینا در اصل برای هواپیماهای سوخو-۲۵ و اف-۴ فانتوم ۲ ساخته شده ‌است که از کمبود موشک ‌های ای جی ام رنج می‌بردند. بینا از هدایت لیزری استفاده می‌کند.

ماهواره ‌بر سیمرغ

ماهواره ‌بر سیمرغ ماهواره‌ بر چند مرحله ‌ای ساخت سازمان هوافضا وزارت دفاع که در حضور رییس جمهور ایران و در تاریخ ۱۴ بهمن ۱۳۸۸ روز ملی فناوری فضایی و اولین سالگرد پرتاب ماهواره امید رونمایی شد. و در تاریخ ۳۱ فروردین ۱۳۹۵ برای اولین بار از پایگاه فضایی سمنان برای یک پرواز تحقیقاتی زیرمداری پرتاب شد.

ماهواره ‌بر سیمرغ دارای طول ۲۶٫۵ متر و وزن پرتابی ۸۷ تن میباشد، مرحله اول آن با قطر ۲٫۴ دارای چهار موتور سوخت مایع خوشه‌ سازی شده و هماهنگ شده تیپ سفیر-۱ب با چهار توربوپمپ جداگانه است، که هر یک از این موتور ها ۳۷٬۰۰۰ کیلوگرم-نیرو (۳۶۰ کیلونیوتن؛ ۸۲٬۰۰۰ پوند-نیرو) رانش تولید میکنند، به‌ علاوه مجموعه ‌ای از چهار موتور کوچک ورنیه ‌ای کمکی با یک توربوپمپ واحد مشترک که ۱۴٬۰۰۰ کیلوگرم-نیرو (۱۴۰ کیلونیوتن؛ ۳۱٬۰۰۰ پوند-نیرو) رانش تولید میکنند. در مجموع موتور های مرحله اول در زمان پرتاب روی هم ۱۶۲٬۰۰۰ کیلوگرم-نیرو (۱٬۵۹۰ کیلونیوتن؛ ۳۶۰٬۰۰۰ پوند-نیرو) رانش تولید میکنند. مرحله دوم سیمرغ با قطر ۱٫۵ متر از چهار موتور کوچکتر سوخت مایع که در اصل موتور های ورنیه ‌ای موشک R-27 Zyb اتحاد جماهیر شوروی هستند. که روی هم رفته توان تولید ۷٬۰۰۰ کیلوگرم-نیرو (۶۹ کیلونیوتن؛ ۱۵٬۰۰۰ پوند-نیرو) رانش را دارند بهره میبرد. مرحله سوم سیمرغ سامان-۱ (سامانه انتقال مداری) نام دارد که بر خلاف دو مرحله قبلی که از سوخت مایع (UDMHN2O4) بهره میبرند از سوخت جامد استفاده میکند و موظف است محموله را بعد از تثبیت و از بین بردن ارتعاشات در مدار در نظر گرفته شده تزریق کند و مدار آن را ارتقا دهد. این سامانه توان تولید ۱٬۳۰۰ کیلوگرم-نیرو (۱۳ کیلونیوتن؛ ۲٬۹۰۰ پوند-نیرو) رانش را داراست.

مدت کل پرواز سیمرغ برای رسیدن به مدار نزدیک به زمین حدود ۴۹۰ ثانیه است, جدایش مرحله اول در ارتفاع ۹۰ کیلومتری و در سرعت ۲۳۰۰ متر بر ثانیه اتفاق می ‌افتد، همزمان با جدایش مرحله اول، موتور های مرحله دوم وارد عمل شده و اندکی بعد دماغه ماهواره ‌بر ایجکت میشود، در این حین محموله به سرعت ۷۴۰۰ متر بر ثانیه میرسد و سپس در مدار مورد نظر خود تزریق میشود. سیمرغ توان قرار دادن یک ماهواره ۲۵۰ تا ۳۵۰ کیلویی یا یک منظومه تاسواره‌ای در مدار ۵۰۰ کیلومتری زمین را داراست.

برخلاف ماهواره ‌بر نسل پیشین ایران سفیر، سیمرغ به صورت عمودی بر روی سکوی پرتاب مونتاژ می شود، هر مرحله ماهواره ‌بر به صورت افقی در کارخانه تولید می شود و پس به سکوی پرتاب آورده می شود، جایی که مونتاژ مراحل نهایی با کمک برج خدماتی مخصوص طراحی شده برای سامانه فضایی امام خمینی به پایان میرسد.