اختلال شناختی خفیف (MCI)
ارسال شده توسط safari2021 4 سال پیش

⚠️ گزارش تخلف

اختلال شناختی خفیف انگلیسی(MCI) یا (Mild Cognitive Impairment): یک اختلال عصبی است که در افراد مسن رخ میدهد و شامل اختلالات شناختی همراه با اختلالات جزئی در فعالیتهای روزمرهٔ زندگی میشود؛ همچنین به عنوان زوال عقل اولیه و اختلال حافظهٔ منزوی شناخته شده ‌است. شروع و تکامل اختلالات شناختی در MCI مبتنی بر سن و تحصیلات فرد است، اما این دو ویژگی برای تعیین میزان اختلالات در فعالیتهای روزمره به اندازهٔ کافی کارآمد نیستند. این ممکن است به عنوان یک مرحلهٔ گذار بین پیری طبیعی و زوال عقل رخ دهد. علت این اختلال هنوز مشخص نیست. همچنین این بیماری قابل پیشگیری و درمان نیست.

MCI میتواند علائم مختلفی داشته باشد که اگر با از دست دادن حافظه همراه باشد، amnestic MCI نامیده میشود و اغلب به عنوان یک مرحلهٔ مقدماتی از بیماری آلزایمر شناخته میشود. مطالعات نشان میدهد که نرخ احتمال پیشرفت بیماری ۱۰٪ تا ۱۵٪ در سال است.

آلزایمر را میتوان به دو دستهٔ تک حوزه و چند حوزه تقسیم کرد. افرادی که چند حوزه هستند، در چند حوزهٔ اصلی تفکر دچار اختلال میشوند ولی افرادی که تک حوزه هستند، در یک حوزه از تفکر دچار اختلال میشوند.

علت‌ ها:

طبق نظر برخی از متخصصان، اختلال شناختی خفیف (MCI) ممکن است ناشی از تغییر در مغز باشد که در مراحل اولیه بیماری آلزایمر یا سایر گونه های زوال عقل ایجاد شود. با این حال، علت دقیق MCI هنوز معلوم نیست.

عوامل خطرزای زوال عقل و MCI یکسان در نظر گرفته میشوند. مهم‌ترین آنها پیری، علل ژنتیکی (ارثی) آلزایمر یا سایر زوال عقل و ابتلا به بیماریهای قلبی عروقی میباشد.

آسیب اکسید کننده

در افراد مبتلا به MCI، آسیب اکسید کننده در DNA هسته و میتوکندری مغز، افزایش یافته ‌است. در بررسی یک نشانگر حیاتی از آسیب DNA، تشخیص داده شده ‌است که hydroxyguanine-8 در DNA هستهٔ لوب پیشانی و گیجگاهی و در DNA میتوکندری لوب گیجگاهی افراد مبتلا به MCI در مقایسه با افراد تحت کنترل همسن، افزایش یافته ‌است. دیگر مراکز اکسیداسیون DNA در مغز افراد مبتلا به MCI نیز افزایش یافته است. این یافته ها نشان میدهد که آسیب اکسیداتیو به DNA در اولین مرحلهٔ قابل تشخیص بیماری آلزایمر رخ میدهد و بنابراین میتواند نقش مهمی در پاتولوژی این بیماری داشته باشد.

تشخیص

تشخیص MCI نیاز به ارزیابی ‌های بالینی متعددی دارد و یک ارزیابی بالینی جامع شامل مشاهدات بالینی، تصویربرداری عصبی، آزمایش خون و آزمایش‌ های روانشناختی-عصبی است که بیماری بتواند به درستی تشخیص داده شود.

MCI وقتی تشخیص داده میشود که بیمار دارای علائم:

• نقص حافظه

• حفظ توانایی‌ های شناختی و عملکردی عمومی

• عدم وجود زوال عقل باشد.

آسیب‌ شناسی عصبی

شواهد حاکی از این است که اگرچه بیماران amnestic MCI معیارهای آسیب ‌شناسی عصبی برای بیماری آلزایمر را ندارند، ولی ممکن است در مرحلهٔ انتقال به بیماری آلزایمر قرار بگیرند. در بیمارانی که در مرحلهٔ انتقال قرار گرفته ‌اند، آمیلوئید به صورت پخش شده در نوقشر و در مفاصل نوروفیبریلاسیون در لوب گیجگاهی میانی دیده شده ‌است. از سوی دیگر، بسیاری از افراد مبتلا به انسداد نوروفیبراسیون بدون آمیلوئید، یک الگو به نام تئوپاتی وابسته به سن اولیه (primary age-related tauopathy) ایجاد میکنند.

شواهد در حال اثباتی وجود دارد که ام آر آی میتواند زوال عقل را از اختلال شناختی خفیف تا بیماری آلزایمر کامل با استفاده از نمایش میزان کاهش مادهٔ خاکستری مغز تشخیص دهد. یک روش به نام تصویربرداری ترکیب پیتزبورگ بی با استفاده برش نگاری با گسیل پوزیترون برای نشان‌ دادن موقعیت و شکل رسوبات بتاآمیلوئیدی در افراد زنده وجود دارد که از یک ردیاب C11 که به صورت انتخابی به چنین رسوباتی وابسته است، استفاده میکند. چنین ابزارهایی میتوانند تا حد زیادی به تحقیقات بالینی برای درمان کمک کنند.

درمان

هیچ داروی مورد تأیید سازمان غذا و دارو (آمریکا) برای درمان اختلال شناختی خفیف وجود ندارد (تا ژانویه سال ۲۰۱۸). علاوه بر این، هیچ شواهد قابل قبولی وجود ندارد که نشان از اثربخشی داروها یا مکمل‌ های غذایی برای بهبود علائم شناختی در افراد مبتلا به اختلال شناختی خفیف داشته باشد. بعضی از شواهد نشان میدهند که ورزش منظم برای بهبود علائم شناختی این بیماری اثربخش و مفید است کارآزمایی بالینی که اثربخشی ورزش ‌درمانی را برای MCI تأیید کرد، شامل یک دورهٔ شش ‌ماهه و دو بار در هفته انجام تمرینات ورزشی منظم بود. تعداد کمی از شواهد، نشان دهندهٔ اثربخشی آموزش شناختی برای بهبود افراد مبتلا به اختلال شناختی خفیف است. با توجه به ناهمگونی مطالعاتی که در زمینهٔ تأثیر آموزش شناختی بر افراد مبتلا به MCI وجود دارد، هیچ مداخلات شناختی خاصی وجود ندارد که نشانه هایی حاکی از بهتر بودن یکی از انواع آموزش ‌های شناختی داشته باشد.

آکادمی مغز و اعصاب آمریکا (ANN) در ژانویهٔ ۲۰۱۸ دستورالعملی دربارهٔ اختلال شناختی خفیف منتشر و اعلام کرد که متخصصان بالینی باید عوامل خطرزای قابل تغییر را در افراد مبتلا به MCI شناسایی کنند، اختلالات عملکردی را ارزیابی کنند، درمآنهای مربوط به نشانه های رفتاری یا عصبی را ارائه دهند و وضعیت شناختی فرد را در طول زمان بررسی و کنترل کنند. همچنین اظهار داشت که داروهایی که باعث اختلال شناختی میشوند، باید در صورت امکان متوقف شوند. از آن جایی که MCI ممکن است به سمت بیماری آلزایمر پیشروی کند، درمآنهای پیشنهادی برای بیماری آلزایمر، مانند آنتی اکسیدآنها و مهارکننده های استیل کولین استراز به طور بالقوه برای بهبود این بیماری مفید میباشند؛ با این حال به علت فقدان شواهدی مبنی بر اثربخشی مهارکننده های استیل کولین استراز در افراد مبتلا به MCI، طی دستورالعملی توسط ANN اعلام شد که متخصصان بالینی که استیل کولین استراز را برای درمان MCI تجویز میکنند، باید به بیماران در مورد عدم وجود شواهدی که از این درمان حمایت کند، اطلاع دهند. این دستورالعمل همچنین بیان کرد که پزشکان باید به افراد مبتلا به MCI توصیه کنند که برای بهبود علائم شناختی، فعالیت بدنی منظم داشته باشند. همچنین به نظر می‌رسد که آموزش شناختی، برخی از علائم شناختی را بهبود می ‌بخشد که پزشکان میتوانند آن را توصیه کنند.

اثربخشی دو دارو که برای درمان بیماری آلزایمر استفاده میشدند، برای درمان MCI یا پیشگیری از بیماری آلزایمر کامل بررسی شده ‌است. ریواستیگمین قادر به توقف یا کندشدن پیشرفت بیماری آلزایمر یا بهبود عملکرد شناختی افراد مبتلا به MCI نشد؛ دونپزیل نیز تنها مزایای کوتاه مدتی نشان داد و با عوارض جانبی قابل توجهی همراه بود.

در یک مطالعهٔ دو ساله بر روی ۱۶۸ نفر از افراد مبتلا به MCI با مصرف دوز بالای ویتامین یا پلاسبو، نشان داده شد که ویتامین ‌ها میزان کوچک شدن مغز را تا پنجاه درصد کاهش میدهند. این ویتامین‌ ها، اسید فولیک، ویتامین B6 و ویتامین B12 بودند که باعث تولید اسید آمینه هوموسیستئین میشدند. سطح بالای هوموسیستئین با افزایش خطر ابتلا به بیماریهای کاهش شناختی، بیماری زوال عقل و بیماریهای قلبی عروقی همراه است. یک مطالعه در سال ۲۰۱۲ نشان داد که ممکن است ارتباطی بین مصرف مواد مغذی و پیشرفت MCI وجود داشته باشد. همچنین گفته شده که یک الگوی غذایی با مصرف زیاد کربوهیدرات ‌ها و مصرف کم چربی ‌ها و پروتئین‌ ها ممکن است خطر ابتلا به MCI یا زوال عقل را در افراد مسن افزایش دهد.

درمان غیر دارویی تجربی برای MCI شامل تحریک مغناطیسی ترانس مغناطیسی و تحریک جریان مستقیم ترانس کرانانیال است. اثربخشی این مداخلات برای درمان MCI هنوز اثبات نشده ‌است.

شیوع

شیوع MCI در سنین مختلف، متفاوت است. شیوع MCI در میان گروه های سنی مختلف به شرح زیر است:

• ۶٫۷٪ برای سنین ۶۰–۶۴ سال

• ۸٫۴٪ برای سنین ۶۵–۶۹ سال

• ۱۰٫۱٪ برای سنین ۷۰–۷۴ سال

• ۱۴٫۸٪ برای سنین ۷۵–۷۹ سال

• ۲۵٫۲٪ برای سنین ۸۰–۸۴ سال.

در یک مطالعهٔ دوساله بر روی افرادی که بیش از ۶۵ سال داشتند و مبتلا به MCI بودند، مشخص شد که ۱۴٫۹٪ از آنها به زوال عقل دچار شدند.

در سراسر جهان، تقریباً ۱۶٪ از جمعیت بالای ۷۰ سال دارای نوعی اختلال شناختی خفیف هستند.

دورنما

MCI معمولاً در زندگی روزمره تداخلی ایجاد نمیکند، اما حدود پنجاه درصد از افراد مبتلا به آن در طی پنج سال، به بیماری آلزایمر بسیار شدید دچار میشوند. با این حال، برخی از افراد مبتلا به MCI ممکن است دچار تغییری در بیماری نشوند.