عهدنامه ترکمانچای
ارسال شده توسط safari2021 4 سال پیش

⚠️ گزارش تخلف

مکان: ترکمانچای

اجرا: ۲ اسفند ۱۲۰۶

امضاکنندگان: امپراتوری روسیه ایوان پاسکویچ و عباس میرزا

پیمان‌نامهٔ ترکمانچای پیمانی است که در روز پنجشنبه و در تاریخ اول اسفند ۱۲۰۶ خورشیدی «۵ شعبان ۱۲۴۳ قمری» مطابق با ۲۱ فوریه ۱۸۲۸ میلادی در پی جنگ‌های ایران و روسیه در دوره قاجار بین این دو کشور در روستای ترکمانچای امضا شد. برای امضای این پیمان از سوی فتحعلی شاه پادشاه ایران میرزا ابوالحسن خان شیرازی و الله‌یار خان آصف‌الدوله و از سوی امپراتور روسیه ایوان پاسکویچ حضور داشتند. برپایهٔ این قرارداد، سه ایالت دیگر قفقاز، یعنی ایروان، نخجوان و بخش‌های دیگری از تالش زیر سلطهٔ روس‌ها قرار گرفت، حاکمیت ایران بر دریای خزر محدودترشد و مردم ایران ناچار از پذیرش کاپیتولاسیون «قضاوت کنسولی» گردیدند. بدین‌سان، میان مردم قفقاز و دیگر مردم ایران، دیوار جدایی برپا شد.

در عهدنامه ترکمانچای در مجموع حدود ۳۰ هزار کیلومتر مربع دیگر شامل حدود ۲۰ هزار کیلومتر مربع از ارمنستان امروزی، حدود ۵ هزار کیلومتر مربع از ترکیه امروزی شامل کوه آرارات و شهر ایغدیر که در آن زمان بخشی از خانات ایروان بود و حدود ۵ هزار کیلومتر مربع از جمهوری آذربایجان امروزی «شامل تالش شمالی یعنی شهرستان لریک و نخجوان» از ایران جدا شدند. به مجموع مناطق جدا شده طی این دو عهدنامه، هفده شهر قفقاز (هفده ولایت قفقازی ایران) می‌گویند. در مجموع این دو عهدنامه حدود ۲۵۰ هزار کیلومتر مربع از سرزمین ایران جدا گشت و به روسیه ملحق شد. سرزمین‌های جدا شده از ایران در این قرارداد، امروز بخشی از ارمنستان، جمهوری آذربایجان و ترکیه هستند.

این معاهده پس از عهدنامه گلستان و به دنبال شکست ایران در جنگ در قفقاز جنوبی و آذربایجان امضا شد و طی آن برخی قلمروهای دولت قاجار در قفقاز شامل خانات ایروان و نخجوان از حکومت ایران سلب و به روسیه واگذار شد. ایران حق کشتیرانی در دریای خزر را از دست داد و ملزم به پرداخت ۱۰ کرور تومان (هر کرور ایران معادل است با پانصد هزار) به عنوان غرامت به روسیه شد. این معاهده به جنگ‌های ایران و روسیه در دوره قاجار پایان داد و دولت روسیه متعهد شد که از پادشاهی ولیعهد وقت عباس میرزا حمایت کند.

پیش‌زمینه

پس از پیمان نامه گلستان دوره دوم جنگ‌های ایران و روسیه آغاز شد. در این زمان جنگ گنجه مهم‌تر از همه می‌نمود. عباس میرزا فرمانده سپاه ایران با حرکت به سوی گنجه در این منطقه سنگر گرفت. در این میان ایوان پاسکویچ فرمانده سپاه روس نیز خود را به این منطقه رساند. ابتدا عباس میرزا به دلیل برخی آشفتگی‌ها در سپاه خود خواست که جنگی اتفاق نیفتد اما تلاش او مؤثر نیفتاد و جنگ وسیعی در این منطقه درگرفت. در پایان سپاه روس فاتح میدان شد. عباس میرزا سرانجام در ناحیه ترکمانچای خواست که جلوی پاسکوویچ را بگیرد اما در آنجا نیز شکست خورد و سرانجام مجبور شد که شرایط صلح را بپذیرد. در این میان پاسکوویچ که خود را مغرور از فتح جنگ می‌دید برای سپاه ایران ضرب الاجلی تعیین کرد و گفت چنانچه تا پنج روز تکلیف صلح مشخص نشود عازم تهران خواهد شد. در این میان شاه سرانجام تن به امضای عهدنامه ترکمانچای دادند. این عهد نامه ۱۴ سال پس از عهد نامه گلستان منعقد گردید.

مفاد این عهدنامه:

• واگذاری خانات ایروان و نخجوان به دولت روسیه.

• پرداخت ده کرور تومان (پنج میلیون تومان) به ‌طور اقساط از طرف ایران به روسیه به عنوان غرامت جنگی.

• اجازه عبور و مرور آزاد به کشتی‌های تجاری روسی در دریای خزر و انحصار عبور و مرور کشتی‌های جنگی به روسیه.

• رضایت به انعقاد یک عهدنامه تجاری بین ایران و روسیه و حق اعزام کنسول و نمایندگان تجاری برای هر دو طرف به هر منطقه از مناطق طرفین که دولت متبوعه لازم بداند.

• حمایت روسیه از ولیعهدی عباس میرزا و کوشش در به سلطنت رساندن وی پس از مرگ شاه.

• استرداد اسرای طرفین.

• اعطای حق قضاوت کنسولی به اتباع روسیه.

مناطق جداشده از ایران در عهدنامهٔ ترکمانچای: خانات ایروان و نخجوان که شهر ایغدیر و کوه‌های آرارات هم بخشی از آن بود که بعدها ترکیه در شهریور ۱۲۹۹ خورشیدی طی جنگ از روسیه بخشی از آن را تصرف کرد و اکنون جز ترکیه است.

با انطباق نقشه طی یک تخمین با تقریب درست، می‌توان گفت که در طی عهدنامهٔ گلستان در مجموع حدود ۲۲۰ هزار کیلومتر مربع شامل حدود ۲۰ هزار کیلومتر مربع از چچن و اینگوش امروزی، حدود ۵۰ هزار کیلومتر مربع از داغستان امروزی، حدود ۸۰ هزار کیلومتر مربع از جمهوری آذربایجان امروزی، حدود ۱۰ هزار کیلومتر مربع از ارمنستان امروزی و حدود ۶۸ هزار کیلومتر مربع از گرجستان امروزی از ایران جدا شد. همچنین در عهدنامهٔ ترکمانچای در مجموع حدود ۳۰ هزار کیلومتر مربع دیگر شامل حدود ۲۰ هزار کیلومتر مربع از ارمنستان امروزی، حدود ۵ هزار کیلومتر مربع از ترکیه امروزی شامل کوه آرارات و شهر ایغدیر که در آن زمان بخشی از خانات ایروان بود و حدود ۵ هزار کیلومتر مربع از جمهوری آذربایجان امروزی (شامل تالش شمالی یعنی شهرستان لریک و نخجوان) از ایران جدا شدند. به مجموع مناطق جدا شده طی این دو عهدنامه، هفده شهر قفقاز (هفده ولایت قفقازی ایران) می‌گویند. در مجموع این دو عهدنامه حدود ۲۵۰ هزار کیلومتر مربع از سرزمین ایران جدا گشت و به روسیه ملحق شد.

هفده شهر قفقاز (هفده ولایت قفقازی ایران)

پرداخت غرامت از سوی ایران به روسیه در تبریز (اثر کارل بگروف ۱۸۲۸)

به‌ طور دقیق هفده ولایت قفقازی ایران بدین شرح است: قرارداد گلستان (۲۰ مهرماه ۱۱۹۲ خورشیدی) این قرارداد به ‌دنبال جنگ‌های ده‌ سالهٔ روسیه علیه ایران، بر ملت ما تحمیل شد. بر پایهٔ عهدنامهٔ گلستان، چهارده ایالت و ولایت قفقاز، از دیگر سرزمین‌های مشترک جدا افتاده و زیر سلطهٔ روسیهٔ تزاری قرار گرفت.

ایالت‌ها و ولایت‌های چهارده‌ گانهٔ مزبور عبارت بودند از:

• ایالت گنجه و قره‌باغ،

• ولایت‌های شکی،

• شیروان،

• قبه،

• دربند،

• بادکوبه،

• داغستان

• گرجستان

• محلات شوره‌ گل،

• آچوق ‌باشی، (ولایت ایمرتی یا باش ‌آچوق در غرب گرجستان. مسلمانان ولایت ایمرتی در گرجستان غربی را که مرکزش کوتائیس بود، به نام باش آچوق (به زبان ترکی یعنی سر برهنه) می‌خواندند زیرا مردم این دیار سر خود را تنها با یک باشلق (سرپوشی‌است مخروطی‌شکل که در گذشته و حال از سوی ایرانیان و تُرکان مورد استفاده قرار می‌گرفته ‌است. جنس آن از نمد، چرم یا پشم بوده‌است. این سرپوش نوک تیزی داشته و گوش‌ها و گردن را فرامی‌گیرد. نمونه‌های محلی آن گاه به رسن، منگوله، منجوق‌دوزی، قلاب‌دوزی و مانند آن آراسته می‌شوند) می‌پوشاندند)

• گروزیه: گروزیه (کورنه) شامل چچن و اینگوش امروزی

• منگریل (منکریل)

• آبخاز قفقاز: سامگرلو (مرگالیا) و گوریا (غرب گرجستان)

افزون بر این، بخشی از سرزمین طالش نیز به تصرف روس‌ها درآمد و حاکمیت بدون منازع ایران بر دریای مازندران خدشه ‌دار شد. قرارداد ترکمانچای (یکم اسفندماه ۱۲۰۶ خورشیدی): به‌ دنبال جنگ‌های سه‌ سالهٔ ایران و روسیه، قرارداد ترکمان‌چای بر مردم ایران تحمیل شد. برپایهٔ این قرارداد، سه ایالت دیگر قفقاز، یعنی ایروان، نخجوان و بخش‌های دیگری از تالش نیز به روس‌ها واگذار گردید، حاکمیت ایران بر دریای مازندران محدودتر شد و مردم ایران ناچار از پذیرش کاپیتولاسیون (قضاوت کنسولی) گردیدند. بدین‌ سان، میان مردم قفقاز و دیگر مردم ایران، جدایی افتاد.

پس از اینکه انقلاب اکتبر در روسیه به پیروزی رسید، لنین برای اثبات حسن نیت خود نسبت به ملت‌های ضعیف جهان الغای تمام امتیازات استعماری دولت تزاری پیشین را اعلام کرد. دولت نجفقلی صمصام‌ السلطنه نیز از این فرصت استفاده کرد و در ۴ مرداد ۱۲۹۷ه‍.ش (۲۷ ژوئیهٔ ۱۹۱۸م) در مصوبه ‌ای الغای معاهدهٔ ترکمانچای و دیگر امتیازات واگذارشده به دولت روسیهٔ تزاری را اعلام کرد که این اقدام شامل لغو امتیاز کاپیتولاسیون برای اتباع روسیه نیز می‌شد. دولت ایران چند روز بعد مصوبه ‌ای برای لغو امتیاز کاپیتولاسیون برای کشورهای دیگر نیز صادر کرد چرا که چند کشور دیگر نیز پیش از این بر اساس معاهده‌هایی تحت عنوان دولت کامله ‌الوداد از امتیاز کاپیتولاسیون مطابق قرار داد ترکمانچای برخوردار شده بودند. با لغو عهد نامهٔ ترکمانچای منطقاً این بخش از این معاهده‌ ها نیز باید ملغی می‌شد. مصوبهٔ دوم همان‌طور که انتظار می‌رفت توسط دولت بریتانیا رد شد.

پس از جنگ جهانی اول: پس از فروپاشی روسیهٔ تزاری و در پایان جنگ جهانی اول در سال ۱۹۱۸، در هنگام برگزاری کنفرانس صلح پاریس، تلگراف‌های زیادی از سوی مردم مناطق جداشده در عهدنامه‌های گلستان و ترکمانچای به تهران و پاریس فرستاده شد. مردم در تلگراف‌ها به دولت ایران و کنفرانس صلح پاریس، تقاضا کردند که دو قرارداد گلستان و ترکمانچای لغو بشود و آن سرزمین‌ها و مردمان‌شان به مالکیت ایران بازگردند.

در دورهٔ شوروی: عباس جوادی معتقد است که روایت رسمی این عهدنامه در دورهٔ اتحاد جماهیر شوروی و پس از فروپاشی، با روایت تاریخ رسمی پیش از فروپاشی روسیهٔ تزاری متفاوت بود.

او می‌گوید: در زمان شوروی اینگونه روایت می‌شد که مردم منطقهٔ قفقاز از سیستم فئودالی و خانی‌گری و همچنین از عقب‌ماندگی و تعصب مذهبی حاکمیت ایران خسته شده بودند و خودشان خواهان پیوستن به روسیه بودند؛ بنابراین وقتی روس‌ها آمدند، آن‌ها هم استقبال کردند و به روسیه پیوستند.

بازتاب این عهدنامه در کشورهای ذی‌نفع: در حالی‌که در ایران این عهدنامه «ننگین» تلقی می‌شود باید در نظر داشت در شرایط شکست ارتش ایران از روسیه چاره ‌ای جز قبول شرایط این عهدنامه نبوده ‌است و در صورت عدم پذیرش شرایط، چه بسا که شهرهای دیگری از ایران نیز به تصرف سپاه روس درمی‌آمد؛ و بنابر این شکست از سپاه روس و پیش از آن تصمیم به آغاز جنگ بعد از شکست و قبول عهدنامهٔ گلستان و حتی شروع جنگ اول با روس‌ها در شرایطی که ایران توان مقابله با سپاه روس را نداشت تصمیماتی به مراتب ننگین‌تر بودند. روس‌ها با افتخار از این عهدنامه یاد می‌کنند به‌ طوری‌که در ۱۷۵مین سالگرد امضای این معاهده، با همکاری سازمان دوستی ارمنستان و روسیه بر فراز «تپهٔ پاسکویچ» در ایروان مجسمهٔ ژنرال ایوان پاسکویچ فرماندهٔ سپاه قفقازی ارتش روس و یکی از تدوین‌کنندگان این معاهدهٔ سرنوشت‌ساز برای مردم ارمنی که محاصره و تصرف قلعهٔ ایروان را فرماندهی می‌کرد، نصب شد.