
ستاره ها کجا رفته اند؟ چیزی که ستاره شناسان مدتها به عنوان یک حفره در آسمان تصور می کردند، یک ابر مولکولی تاریک است. تراکم بیش از حد گرد و غبار گاز مولکولی در اینجا نور ستارگان پس زمینه را جذب می کند و اجازه نمی دهد تا به بیرون از این محدوده تابیده شوند. فضای ترسناک اطراف کمک می کند تا بخش های داخلی این ابر مولکولی به سردترین و منزوی ترین مکان در فضا مبدل شود.
یکی از بارزترین شاخصه های این سحابی جذبی تاریک وجود یک ابر در جهت صورت فلکی مارافسای (حوا) بنام بارنارد 68 است که در مرکز تصویر قابل مشاهده است. اینکه هیچ ستاره ای در میانه ی آن دیده نمی شود، بدلیل نزدیکی بارنارد 68 نسبت به ما است. این سحابی تاریک 500 سال نوری از ما فاصله دارد و نیم سال نوری گستردگی دارد. هنوز نمی دانیم که ابرهای مولکولی مانند بارنارد 68 چگونه شکل می گیرند، اما می دانیم که این ابر جایگاه تولد ستارگان جدید می باشند. بررسی ها نشان داده ذرات داخل بارنارد 68 بالاخره در اثر نیروی گرانش روی هم سقوط می کنند و یک منظومه ستاره ای جدید را می سازند. برای دیدن جزئیات بیشتر داخل ابر بهتر است در طول موج های نور فروسرخ به درون آن نگاه کنیم.
نظرات (0)
به یوزبیت؛ خانه محتوا خوش آمدید
یوزبیت، به نویسندگان مستقل این امکان را میدهد که رایگان تولید محتوا کنند و با کمک هوش مصنوعی، محتوای خود را به صورت مؤثر به مخاطبان نمایش دهند.
سایر مقالات نویسنده
جدیدترین مقالات
درباره ما . راهنما . اطلاعیهها . آپدیتها . قوانین . ارتباط با ما
کلیه حقوق این سایت برای یوزبیت محفوظ میباشد.