ارو بود ، آن یکتا ، که در آردا او را ایلوواتار می خوانند ؛ او در ابتدا آینو ها ، یگانگان مقدس

را آفرید ، آنان که فرزندان اندیشه وی بودند ، آن ها که پیش از آفرینش هر موجود دیگری ،

نزد او حضور داشتند.

و او با آن ها سخن گفت و نُت های ترانه را به آن ها اعطا کرد و آینو ها در برابر ایلوواتار ترانه

می خواندند و او را خشنودی می ساختند. اما برای مدت مدیدی ، یا به تنهایی ترانه می

سرودند و یا تعدادی اندک با هم نغمه سر می دادند و بقیه گوش می سپردند ، زیرا هر یک

از آن ها تنها آن بخشی از ذهن ایلوواتار را که از آن آمده بود ، درک می کردند و آینوها با

درک یکدیگر رشد می کردند – گرچه به کندی و آهستگی – با این حال هربار که به نوای

هم گوش می دادند ، به درک عمیق تری نائل می شدند و هماهنگی و هم آوایی شان افزون

می شد.

👁️ بازدید: 39🔎 ورودی گوگل: 0

نظرات (4)