عفونت مقعدی زنان
ارسال شده توسط tondar6000 5 سال پیش

⚠️ گزارش تخلف

بیماریهای مقعدی علاوه بر علائم منحصر به فرد خود، دارای نشانه های مشترکی نیز هستند که گاهی باعث ایجاد خطای پزشکی می شود. به همین خاطر، بهتر است برای تشخیص این نوع بیماری ها از تست‌ها و آزمایش‌هایی که مخصوص این ناحیه و سایر قسمت‌های دستگاه گوارش تحتانی می باشند، استفاده شود. برخی علایم بیماری های مقعدی مانند درد، خارش، سوزش، خونریزی یا تورم قابل توجه در این ناحیه بسیار آزار دهنده بوده و زندگی فرد را تحت تاثیر قرار می دهند. در ادامه توضیح کوتاهی در رابطه با هریک از بیماری های مقعدی می دهیم.

درمان شقاق مقعد

پارگی یا زخم در مخاط درون یا پوست خروجی مقعد را شقاق مقعد می نا مند. این بیماری ممکن است توسط آسیب ناشی از اجابت مزاج سخت یا مدفوع سفت و بزرگ و حتی اسهال شدید و آبکی به وجود آید. همچنین رابطه جنسی مقعدی خشن نیز می تواند منجر به شقاق شود. گرفتگی عضلات اسفنکتر مقعد، خونرسانی به زخم و شکاف ایجاد شده را کاهش داده و باعث طولانی تر شدن روند درمان شقاق می شود.

ترک مقعدی باعث درد و سوزش زیاد همراه با خونریزی هنگام یا پس از اجابت مزاج می‌شود. درد برای چند دقیقه تا چند ساعت ادامه یافته و تا اجابت مزاج بعدی فروکش می‌کند. پزشک می‌تواند با معاینه‌ی آرام مقعد، پارگی ناشی از شقاق را تشخیص دهد. در موارد نادر، شقاق مقعد ممکن است ناشی از یک اختلال دیگر مانند بیماری التهابی روده (IBD)، بیماری آمیزشی (STD) یا سرطان باشد. برای تشخیص این بیماری‌ها تست‌هایی مانند کولونوسکوپی تحت بی‌هوشی انجام می شود.

مصرف مکمل‌های نرم‌کننده مدفوع یا پسیلیوم با افزایش فیبر در رژیم غذایی می‌تواند باعث کاهش نسبی یبوست بیمار شود. در برخی موارد استفاده از پماد زینک اکسید محافظ یا شیاف ملین (مانند گلیسیرین) به نرمی مدفوع کمک می کند.

برای کاهش ناراحتی فرد، استفاده از بی‌حس کننده‌های موضعی (مانند بنزوکائین یا لیدوکائین) بر روی مقعد یا نشستن در آب گرم به مدت ۱۰ تا ۱۵ دقیقه پس از اجابت مزاج، موثر می باشد. تزریق سم بوتولینوم، استفاده از پماد نیتروگلیسیرین یا مسدودکننده‌های کانال کلسیم (مانند کرم یا ژل نیفدیپین، دیلتیازم) به ناحیه‌ی شقاق راه های درمان کاهش گرفتگی اسفنکتر مقعد و بهبود شقاق می باشند.

در صورت موثر نبودن روش های مذکور، فرد تحت جراحی برداشت زخم یا برداشت قسمتی از عضله‌ی دریچه‌ای مقعد یا هر دو قرار می گیرد. ممکن است در موارد نادری کشیدن و اتساع دریچه‌ی مقعد نیز انجام شود.

فیستول مقعد

فیستول مقعدی یک مسیر باریک است که از درون کانال مقعد به سمت پوست اطراف آن ایجاد شده است. فیستول می تواند خود‌به‌خود به وجود آید و یا ناشی از یک آبسه ‌آنورکتال باشد. علل ایجاد این عارضه، بیماری های کرون و سل می باشند. در مواردی نیز ممکن است توسط دیورتیکولیت، تومورها، یا تروما ایجاد شود. فیستول در نوزادان به صورت مادرزادی به وجود می آید و در نوزادان پسر شیوع بیشتری دارد. فیستول رکتوواژینال از عوارض ثانویه بیماری کرون، آسیب های مربوط به زایمان، پرتو درمانی و یا سرطان می باشد.

از علایم فیستول می توان به ترشحات بدبو، خون‌آبه‌ای و چرکی اشاره کرد که در صورت عفونت درد نیز اضافه می گردد. در صورت شک به بیماری کرون، معاینه و سیگموئیدوسکوپی انجام می گردد تا وجود یا عدم وجود فیستول مشخص شود. راه درمان فیستول مقعدی در اغلب موارد عمل جراحی می باشد.