
بیشتر ما در خانه ی خود چیزهای بلا استفاده ای داریم که زمانی آن ها را خریدیم اما هرگز از آن ها استفاده نکرده ایم، مثل انواع و اقسام وسایل آشپزی، تردمیلی که بلا استفاده گوشه ی خانه رها شده و رویش را خاک گرفته یا کفش های زیبایی که واقعا نمی توانیم آن ها را بپوشیم. همه ی این وسایل مثل یک چمدان بدون دسته هستند، یعنی هیچ فایده ای برای ما ندارند اما همچنان شجاعت دور انداختن شان را نداریم.
نکته ی جالب این است که کسانی که درآمد متوسط تا بالایی دارند ماشین هایی را ترجیح می دهند که در رنج قیمتی متوسط هستند، در حالی که کسانی که درآمد پایینی دارند ماشین های اصطلاحا کلاس بالا و گران قیمت را انتخاب می کنند که موقعیت اجتماعی شان را کاملا نشان می دهد. حتما فکر می کنید این ها با هم تناقض دارند. اما اصلا اینطور نیست.
مسأله این است که افراد ثروتمند می دانند که رسیدگی به ماشین و سرویس کردن آن دقیقا چقدر هزینه دارد. اما افراد فقیر به هزینه ی بیمه و سوخت ماشین گران قیمت شان فکر نمی کنند. آن ها ماشین گران قیمت را سمبلی از زندگی مرفه می دانند و چیزی که برای آن ها اهمیت زیادی دارد داشتن این سمبل است و برایشان مهم نیست نتیجه چه خواهد بود.
افراد فقیر می خواهند با خریدن وسایل جدید و گران قیمت ثروتمند شوند. اگر پول اضافه ای داشته باشند فوراً با آن چیزی مثل یک تلویزیون پلاسما یا گوشی آیفون جدید می خرند. با این حال، ثروت آن ها چیزی جز یک توهم نیست چون وقتی پول شان تمام شود، مجبور می شوند خود را برای هر چیزی محدود کنند
نظرات (0)
به یوزبیت؛ خانه محتوا خوش آمدید
یوزبیت، به نویسندگان مستقل این امکان را میدهد که رایگان تولید محتوا کنند و با کمک هوش مصنوعی، محتوای خود را به صورت مؤثر به مخاطبان نمایش دهند.
سایر مقالات نویسنده
جدیدترین مقالات
درباره ما . راهنما . اطلاعیهها . آپدیتها . قوانین . ارتباط با ما
کلیه حقوق این سایت برای یوزبیت محفوظ میباشد.