به طور کلی، برشکاری به دو دسته اصلی برشکاری سرد و برشکاری گرم تقسیم می‌شود. در برشکاری سرد، عملیات بدون تولید حرارت انجام می‌گیرد و تغییر ساختار متریال بسیار محدود است؛ مانند برش با گیوتین، اره نواری و واترجت. در مقابل، در برشکاری گرم از حرارت برای ذوب یا سوزاندن ناحیه برش استفاده می‌شود، مانند برش با گاز، پلاسما و برشکاری لیزری که علاوه بر سرعت بالا، امکان برش شکل‌های پیچیده را فراهم می‌کند.

در این فرایند، عواملی مانند دقت، تلرانس ابعادی، کیفیت لبه و کنترل حرارت اهمیت زیادی دارند. همچنین انتخاب روش مناسب برش به عواملی مانند جنس و ضخامت قطعه، تیراژ تولید، هزینه و ایمنی بستگی دارد. در مواقعی که نیاز به دقت بالا وجود دارد، فناوری‌هایی مانند فرزکاری و وایرکات مورد استفاده قرار می‌گیرند.

برای مثال، در کارگاه‌هایی مانند حامیران برش، ممکن است صفحه‌ای فولادی با ضخامت ۲۰ میلی‌متر برای ساخت پایه پل با دستگاه برش لیزر یا پلاسما آماده شود. در این فرآیند، نقشه برش ابتدا در نرم‌افزار CNC تنظیم می‌شود و دستگاه مسیر را با دقت بالا دنبال می‌کند تا قطعه‌ای با ابعاد دقیق و لبه‌های صاف به‌دست آید که مستقیماً قابل جوشکاری یا مونتاژ است. این نمونه نشان می‌دهد که برشکاری تا چه اندازه در آماده‌سازی قطعات صنعتی نقش حیاتی دارد.

در صنایع مدرن، استفاده از سیستم‌های CNC و اتوماسیون برای افزایش دقت، تکرارپذیری و کاهش ضایعات کاملاً رایج است. انتخاب نوع گاز، نازل، پارامترهای توان و سرعت، تأثیر مستقیم بر کیفیت برش و زبری لبه دارد. رعایت استانداردهای ابعادی، ایمنی اپراتور و پرداخت نهایی نیز از الزامات اصلی این فرایند محسوب می‌شود.

از نظر فناوری، کشورهایی مانند آلمان، ژاپن، ایالات متحده، سوئیس، کره جنوبی، ایتالیا، سوئد، هلند و چین پیشرفته‌ترین سیستم‌ها و تجهیزات برشکاری را در اختیار دارند. آلمان با صنعت ماشین‌ابزار دقیق و لیزرهای صنعتی، ژاپن با فناوری‌های CNC و رباتیک و آمریکا با نوآوری در لیزر و واترجت از پیشگامان این حوزه هستند. در کنار این کشورها، ایران نیز با پیشرفت مجموعه‌هایی مانند حامیران برش در زمینه استفاده از فناوری‌های نوین و ارتقای دقت و بهره‌وری، گام‌های مؤثری در صنعت خدمات برشکاری برداشته است.