ذهن آبادکر
ارسال شده توسط kimiayesalamati 3 سال پیش

⚠️ گزارش تخلف

سلام

مقصود خداوند بزرگ از آفرینش این کره خاکی ، فراهم شدن

زمینه های معنوی و مادی بوده تا ما، راه و روش لازم را برای آبادانی زمین و دستیابی به توسعه های مادی و اقتصادی را فرا بگیریم و انجام دهیم.

چرا که یکی از ماموریت های ما انسان ها این است که زمین را آباد کنیم، برای زندگی بهتر خودمان و سایر انسان ها و موجودات کره زمین، که انسان ها و همه ی موجودات از این نعمت های خدا بهره مند شوند و شکر خدا را به جا بیاورند.

اگر خداوند متعال آباد کردن زمین را از انسان ها میخواهد، به خاطراین است که بهتر نعمت های خدا را بشناسیم و بدانند که ادامه حیات و زندگی برای ما و سایر موجودات، به نعمت های بدست آمده از زمین نیاز دارند، زندگی میسر شود و ادامه داشته باشد.

خداوند بخشنده ومهربان میفرمایید: ای انسان برای بقای خود، باید زمین را آباد کنی و این هدف والای توست.

این فعالیت ها پاک و مقدس، مقدمه ای شود برای رسیدن به هدف های بالاتر و والاتر که همان رسیدن به معبود بی همتاست.و آباد کردن زمین، بالاترین عبادت نزد پروردگار عالمیان است.

ما باید بدانیم آباد کردن زمین، هدف ابتدایی ست برای انسان، چون در صورت آباد کردن زمین، به هدف نهایی خود میرسیم.انسان اگر این ابتدایترین هدف را درست انجام داده باشد میتواند خود را آماده کند برای هدف نهایی.

بدانیم در همین هدف ابتدایی وخاکی، ما مورد آزمایش قرار میگیریم، که چقدر به فکر انسان ها و مخلوقات دیگر خداوند هستیم، وچقدر شکرگذاری خدا را انجام میدهیم.

این آزمایش که خداوند برای ما قرار داده، این است که ما پرورش پیدا کنیم و ورزیده شویم، مثل یک مربی که میخواهد شاگردانش ورزیده و با لیاقت شوند برای مسابقه آخر، و خداوند هم می خواهد ما بندگانش ورزیده، پاک، خالص و لایق شویم برای هم جواری با خودش، که وقتی انسان را خلق کرد به خودش احسنت گفت.

اغلب ما گمان میکنیم مقصود از عبادت فقط نماز، روزه و از این قبیل حرکات است، البته خیلی خوب است این حرکات و اعمال، اما عبادت واقعی مفهوم زیادی دارد، مثلا" ما حتی اگر یک لیوان آب به کسی بدهیم که فقط برای رضای خدا باشد، این خود عبادت است.

عبادت و عبودیت، باید بی قیدو شرط باشد فقط برای خدا، برای تمام امور زندگی، و جز به معبود یکتا نیندیشیم، جز برای معبود قدم برنداریم، جز برای او عملی انجام ندهیم و حتی فراموش کنیم خود را و فدا کنیم خود را در راه معبود.

این یعنی عبادت و ایمان واقعی، بدانیم هدف نهایی فقط خدا باشد و هیچ هدفی والاتر از تقرب به درگاه او نباشد.

اگر به این کمال برسیم، سعادت مندیم و می چیشیم طعم لذت های خدایی را، می بینیم زیبایی های خدا را، درک میکنیم آن درجات متعالی و عالی را، درک میکنیم آن هدف های والاتروکامل تر را، که به چه دلیل آفریده شده ایم.

این را بدانیم ایمان وعمل نیک وصالح انسان را خدامحور میکند، و همه ی کارها و عمل هایش خدایی میشود، و بدانیم همین کارها خوب ونیک حتی اگر کوچک هم باشد،خود عبادت است و ما را نجات میدهد از زیان و خسران دنیا و عالم باقی.

پس اگر اعمال صالح ونیک را سرلوحه زندگی خود قرار بدهیم، همیشه درکنارو همجوار خداوند بزرگ وتوانا هستیم.

خدایا کمکم کن تو را، آنگونه که هستی بشناسم.

خدایا ممنوتم.

( فرهاد سنگ شکن)