سندرم تونل کارپ می‌تواند سبب بی حسی، سوزن سوزن شدن، و سوزش در انگشتان، مچ دستها، و حتی بازوها شود.

 به نقل از “سلف”، درمان سندرم تونل کارپ به اندازه کافی
موثر است تا بطور بالفعل مشکلی که زمینه ساز این سندرم می‌شود را التیام
ببخشد. در ادامه هر انچه باید درمورد سندرم تونل کارپ بدانید از جمله
چگونگی درمان آن عرضه شده است.

سندرم تونل کارپ با یک عصب در تماس است.

عصب میانی «مدیان»، که از ساعد تا انگشتان شست، اشاره، وسط، و بخشی از
انگشت حلقه ادامه دارد، درون کانالی که به اسم تونل کارپ شناخته میشود قرار
دارد. هنگامیکه جریان خون کافی به عصب میانی نمیرسد، احساس درد در دست و
سوزن سوزن شدن و بی حسی شکل میگیرد.

بطور ناب، زمانی که از دست هاي خود برای کارهایی مثل رانندگی و صحبت
کردن با تلفن استفاده میکنید، احتمال شکل‌گیری این علائم بیشتر میشود و
برای خلاص شدن از احساس ایجاد شده ممکن است به تکان دادن غیر ارادی دست
وادار شوید. علائم سندرم تونل کارپ ممکن است بطور ناب هنگام شب سبب اذيت
شما شده و از خواب بیدارتان کنند.

تایپ کردن مداوم گناهکار اصلی ابتلا به سندرم تونل کارپ نیست.

اگر چه کارشناسان تا کنون به یک علت واحد که زمینه ساز سندرم تونل کارپ
می‌شود، اشاره نداشته اند، عوامل خطرآفرین گوناگونی دراین زمینه وجود
دارند. یکی از انها تنگی تونل کارپ هنگام تولد است، که بطور بالفعل ژنتیک
در آن نقش دارد. ایجاد تورم و اعمال فشار بر تونل کارپ به دلایل مختلف مثل
افزایش وزن، احتباس مایع، التهاب یا مکانیزم هاي دیگر به واسطه شرایط سلامت
مثل بارداری، یائسگی، دیابت، چاقی، و آرتریت روماتوئید نیز میتوانند به
سندرم تونل کارپ منجر شوند.

بنظر نمیرسد انجام کارهای تکراری مثل تایپ کردن علت اصلی ابتلا به این
سندرم باشند، اما اگر مستعد ابتلا باشید ممکن است در شکل‌گیری آن نقش داشته
باشند.

درصورت بازرسی نکردن پیشرفت سندرم تونل کارپ، این شرایط میتواند
به آسیب عصبی دائمی منجر شود. اما درصورت رسیدگی به هنگام ، قابل درمان
است.

علائم سندرم تونل کارپ ممکن است ظاهر شده و از بین بروند، یا در زمان
هایي مشخص شما را بیشتر اذيت دهند، اما این شرایط با گذشت زمان ودر صورت
عدم درمان مناسب حالات ناگوار‌تری بخود خواهد گرفت.

در موارد استثنا اگر موضوعی ناب سبب سندرم تونل کارپ شده و سپس این
شرایط برطرف شود، سندرم التیام مییابد مثل زمانی که سندرم تونل کارپ به
واسطه افزایش وزن طی زمان بارداری شکل گرفته و پس از تولد نوزاد و کاهش وزن
التیام می‌یابد.

اگر فکر می‌کنید به سندرم تونل کارپ مبتلا هستید به دکتر مراجعه کنید تا
بررسی دقیقی دراین زمینه صورت بگیرد. پس از تشخیص بیماری و بر اساس شدت
علائم، برنامه درمانی مناسب شما توسط دکتر عرضه خواهد شد.

اولین خط دفاعی بطور متداول استفاده از داروهای ضد درد، مثل داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی است.

کلاً دو گزینه برای درمان سندرم تونل کارپ وجود دارند. شما می‌تواند
تورم اطراف عصب میانیرا کاهش دهید یا میتوانید کانال اطراف آنرا بزرگ‌تر
کنید. داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی «NSAIDs» میتوانند تورمی که بر عصب
میانی فشار وارد می‌کند را کاهش دهند. البته این گزینه اي موقتی است و راه
حلی بلند مدت قلمداد نمی‌شود.

شما میتوانید استفاده از کمپرس سرد برای تسکین شرایط را مدنظر قرار دهید.

دمای سرد می‌تواند به کاهش التهاب اطراف عصب میانی و تسکین درد مرتبط با
سندرم تونل کارپ کمک کند. برهمین اساس، استفاده از کمپرس سرد برای 10 تا
15 دقیقه، برداشتن کمپرس سرد برای 30 تا 40 دقیقه و استفاده مجدد ازآن برای
10 تا 15 دیگر توصیه می‌شود. استفاده طولانی مدت از کمپرس سرد می‌تواند به
پوست آسیب زده و جریان خون را کاهش دهد.

سطح بعدی درمان حاوی استفاده از آتل مچ دست هنگام شب میشود.

آتل به ثابت نگه داشتن دست و حصول خاطرجمعی از خم نکردن مچ دست هنگام
خواب کمک میکند. هنگام روز و زمانی که آگاه هستید نیازی به استفاده از آتل
برای بی حرکت کردن مچ دست نیست، اما هنگام خواب این احتمال افزایش می‌یابد.
این شرایط می‌تواند سندرم تونل کارپ را شعله ور کرده و سبب بیدار شدن شما
از خواب شود.

اگر به سندرم تونل کارپ مبتلا هستید با دکتر خود درمورد نیاز به استفاده
از آتل صحبت کنید. اگر پس از شش تا هشت هفته استفاده از آتل علائم سندرم
تونل کارپ تسکین نیافتند زمان مدنظر قرار دادن اقداماتی تهاجمی‌تر فرا
رسیده است.