روش های کاشت سبزی
ارسال شده توسط shadenn88 5 سال پیش

⚠️ گزارش تخلف

راهنمای کاشت سبزی خوردن در خانه و آپارتمان

راهنمایی که در ادامه می خوانید اطلاعات و آگاهی های مناسبی از ۶ نوع سبزی خوردنی را پیش رویتان می گذارد تا بتوانید حتی در بالکن منزل نیز چند نوع سبزیجات بکارید و پس از مدتی محصول خانگی خود را برداشت و مصرف کنید. اگر منزلی بزرگتر دارید که باغچه‌ای هم در آن است، البته محصولی بیشتر خواهید داشت.

 

۱) پیازچه

پیازچه، گیاهی دائمی است. ولی در خانه و مزرعه به عنوان گیاه یک ساله یا دوساله کاشته می شود. محل اصلی و بومی این گیاه کاملا روشن نیست ولی عده ای معتقد هستند که از سیبری، یا اروپای شرقی به نقاط دیگر جهان منتقل شده است.

برگ های این گیاه باریک و به ارتفاع ۲۵ تا ۳۵ سانتیمتر می رسد.

 

رنگ برگ پیازچه، سبز تیره است و در سال دوم گل می دهد.

گل پیازچه، از نوک ساقه میانی که تا ۱۰۰ سانتیمتر ارتفاع پیدا می کند و به شکل لوله‌ای می باشد به صورت چتری و به رنگ های سفید مایل به سبز ارغوانی و بنفش خارج می شود.

 

پیازچه، انواع مختلفی دارد که ۳ نوع معروف و مشخص آن عبارتند از:

۱ – پیازچه معمولی که رنگ آن مایل به قرمز می باشد.

۲ – پیازچه سفید پیش رس.

۳ – پیازچه دائمی برگ پهن.

روش کاشت سبزی پیازچه :

بذر این گیاه را با توجه به آب و هوای محل، از اوایل اسفند ماه تا اواخر خرداد ماه می کارند.

به این منظور بایستی ابتداء زمین را کاملا آماده ساخت و با کود کافی تقویت نمود.

پس از آن که بذر را در زمین پاشیدند روی آنها را با کمی خاک برگ پوسیده و یا خاک نرم می پوشانند.

 

این گیاه به دو صورت خطی و دستپاش کاشته می شود.

در طریقه دستپاش، وجین کردن و بیرون آوردن علف‌های هرز مشکل خواهد بود. در این روش بایستی با خارج ساختن تعداد زیادی از پیازچه های سبز شده کشت را تُنُک ( خلوت ) نمود به همین دلیل مقادیر زیادی از محصول تلف می گردد.

 

در طریقه کاشت خطی ( ردیفکاری ) وجین کردن زمین آسان می گردد و خارج ساختن علف های هرز به سادگی صورت می پذیرد. همچنین برای خرد کردن سِلِه زمین ( سله شکنی ) و نرم کردن خاک مشکلی پیش نخواهد آمد. در طریقه خطی، بایستی سعی شود که فاصله خطوط از یکدیگر ۲۰ تا ۳۰ سانتیمتر باشد و بذرها به فاصله ۵ سانتیمتر از یکدیگر روی خطوط قرار گیرد.

 

بوته‌های دوساله پیازچه که به گل می نشینند، پس از آن که گل‌ها کامل شدند، بذرها در داخل غلافی سبز رنگ در نوک ساقه میانی بوجود می آیند این ساقه ها را پس از رسیدن و قبل از آن که خشک شوند قطع نموده در محل سایه و خشک که هواگیر باشد خشک می کنند.

سپس آنها را تکان داده بذرها را جدا می سازند و از خاک و خاشاک جدا نموده در ظرف مناسبی مانند کیسه و یا قوطی نگهداری می کنند.

 

۲) مَرزه

مرزه گیاهی است یک ساله، محل اصلی و اولیه این سبزی را قسمت های جنوبی کشور فرانسه می دانند.

روی ساقه های مرزه شاخه های زیادی می روید و بوته آن به ۲۵ تا ۳۰ سانتیمتر می رسد.

برگ های آن باریک وکشیده بوده و بسیار خوشبو و معطر می باشند.

این گیاه برای معطر ساختن غذاها و به صورت خام مصرف می شود.

گل های این گیاه ریز و صورتی رنگ می باشند.

روش کاشت سبزی مرزه :

این گیاه را می توان از اواسط فروردین ماه تا اواخر اردیبهشت ماه با توجه به وضع هوا کاشت.

مرزه در خاک‌های سبک و شنی ماسه‌ای بهتر عمل می آید.

در زمان برداشت شاخه‌های جوان و کوچک را برای مصرف قطع می کنند و مجددا شاخه های جدید رشد کرده و قابل برداشت می گردند.

مرزه را بصورت کرتی و دستپاش می کارند.


۳) نعناع

نعناع، گیاهیست دائمی که به صورت خودرو ، می روید و به هیچ عنوان وسیله بذر کشت نمی شود.

نعناع با ریشه دوانیدن خود بخود زیاد می گردد.

برگ این گیاه سبز تیره و کنگره کنگره و بسیار معطر می باشد.

مصرف آن به دو صورت خشک شده و تازه بوده و تازه آن همراه خوراکی ها، مصرف می شود.

برای معطر ساختن شیرینی و تُرشی بکار می رود و خشک شده آن را برای معطر ساختن دوغ و ماست و خیار نیز مصرف می کنند.

انواع مختلفی از این گیاه وجود دارد. در ایران ۱ تا ۲ قسم آن بیشتر کاشته نمی شود.

روش کاشت سبزی نعناع :

ریشه نعناع را به قطعات چند سانتیمتری تقسیم نموده و در نقاط مختلف به خصوص در کنار باغچه می کارند.

این ریشه‌ها، پس از سبز شدن بسرعت ریشه دوانیده و ساقه‌های جدید را بوجود می آورند.

نعناع را بهر طریقی که بکارند نتیجه نهایی به صورت نامنظم و کَرتی خواهد بود، چون ریشه‌ها به اطراف می دوند و ساقه می دهند.

۴) ترخون

ترخون، گیاهی است دائمی که محل اصلی و اولیه آن را در سیبری، اروپای شرقی و آسیای شمالی می دانند.

از ریشه این گیاه، هرساله ساقه های زیادی می روید که گاهی بلندی آنها به ۷۰ تا ۸۰ سانتیمتر می رسد.

برگ این گیاه باریک و بلند و به رنگ سبز تیره بوده و مزه آن تُند و بسیار معطر می باشد.

ترخون را به عنوان سبزی خام مصرف می کنند و برای معطر ساختن خیارشور و سالاد و غیره استفاده می کنند.

روش کاشت سبزی ترخون :

ترخون را بوسیله ریشه تکثیر می کنند.

به این ترتیب که اوایل بهار ریشه‌ها را از زمین خارج ساخته و قطعه قطعه می کنند . هر قطعه را در نقطه‌ای جداگانه به صورت خطی و یا متفرق می کارند .معمولا چون ریشه گسترش پیدا می کند ، فاصله بین ریشه‌ها را در زمان کاشت بین ۳۰ تا ۴۰ سانتیمتر در نظر می گیرند.

پس از کاشت ریشه ها آبیاری زمین ضرورت دارد.

برداشت این گیاه با توجه به وضع هوا و درجه حرارت از یک ماه بعد از کاشت صورت می گیرد. در نقاط معتدل و گرم محصول طرخون زودتر از سایر سبزیها به دست می آید و به عنوان سبزی نوبر مصرف می شود.

معمولا ریشه‌های این گیاه که در یک محل کاشته شده باشد پس از ۳ سال محصول کمتری خواهد داد. لذا بایستی مجددآ نسبت به خارج ساختن ریشه ها و دوباره کاری آنها اقدام شود.


در موقع کاشت بایستی سعی شود که ریشه های کهنه و پوسیده را جدا کرده از زمین خارج ساخت و ریشه های جوان را انتخاب نموده و کاشت.

آبیاری این گیاه به فاصله هر ۵ روز ضرورت دارد.

۵) ریحان

ریحان، گیاهیست یک ساله که محل اصلی و اولیه آن هندوستان می باشد.

برگهای ریحان، به رنگ سبز یا بنفش و بسیار معطر و تُند است.

برگ این گیاه به صورت خام با غذاها مصرف می شود.

آب و هوا و خاک : این گیاه در بیشتر نقاط ایران کاشته می شود و معمولا بذر آن را از نیمه فروردین ماه تا اواخر خرداد ماه با توجه به آب و هوای مناطق می کارند.

ریحان، احتیاج فراوان به آب دارد. در صورتی که با کمبود آب روبرو شود از بین خواهد رفت.

این گیاه درصورتی که در زمینی که مواد غذائی کافی داشته باشد کاشته شود، محصول خوبی خواهد داد.

روش کاشت سبزی ریحان :

ریحان را به دو صورت دستپاش در زمین های کَرت بندی شده می کارند و چون در زمان برداشت با ساقه به بازار ارائه می گردد، لذا آن را با ساقه از بوته جدا می کنند، یا آنکه با ریشه از خاک خارج ساخته، ریشه‌ها را قطع نموده به بازار ارائه می دهند.

مراقبت اساسی در کاشت ریحان، حفظ رطوبت و آبیاری بموقع زمین می باشد.

برای تهیه بذر ریحان ساقه‌های بوته گیاه را نمی چینند تا به گل بنشیند و پس از آن که گل‌ها رسیدند و دانه بسته شد و بوته‌ها کاملا شادابی خود را از دست دادند به آرامی ساقه‌های گل دار را قطع کرده و در محل سایه و خشک روی پارچه و یا نایلون می خوابانند.

زمانی که ساقه‌ها کاملا خشک شدند آنها را تکان داده و بذرها را از خاک و خَس و خاشاک جدا می نمایند و در ظرف مناسبی نگهداری می کنند.